Leopold Brodziński - aktor i dziennikarz

Lata młodości
Studiował on w Szkole Aplikacyjnej w Warszawie, po jej ukończeniu zadebiutował na deskach Teatru Letniego, w Ogrodzie Saskim w Warszawie. Podczas sezonu 1915/1916 grał on równolegle w Teatrze Artystycznym oraz w Teatrze Polskie Miniatury.

Okres I wojny światowej
Od 13 listopada 1915 roku do 8 maja roku 1916 Brodziński był kierownikiem artystycznym zespołu Towarzystwa Dramatycznego, a następnie założył grupę aktorską „Niezależni". Po dwóch latach powrócił on do gry na scenach teatrów Miraż i Qui Pro Quo. Wkrótce jednak przystąpił on do objazdowego Teatru Żołnierskiego,  W międzyczasie redagował i wydawał gazetę zatytułowaną Przegląd Teatralny, ale wydawnictwo to nie przyjęło się i wkrótce Leopold Brodziński zaprzestał jego publikacji.

Dwudziestolecie międzywojenne
Od października roku 1919 przez okres trzech miesięcy, Brodziński był dyrektorem Teatru Dramatycznego w Warszawie, od tego czasu sporadycznie pojawiał się w stałej obsadzie scenicznej. Od roku 1924 przez 12 miesięcy redagował gazetę zatytułowaną Przegląd Teatralny i Filmowy. W roku 1929 podczas pobytu we Francji, przystąpił na jeden sezon do zespołu polskich aktorów kierowanych przez Karola Bendę. W roku 1930 powrócił on do kraju, dwa lata później na krótki okres objął stanowisko dyrektora Teatru Nowości. W dniu 3 września 1932 roku, Brodziński został dyrektorem Teatru 8:30. Podczas sezonu 1938/1939 pracował w charakterze referenta prasowego warszawskiego Teatru Kameralnego, gdzie angażował się do ról epizodycznych. Leopold Brodziński poza pracą aktorską i dziennikarską zajmował się również tłumaczeniem sztuk teatralnych i librett operetkowych. Był również autorem sztuk teatralnych takich jak Ironia losu i Miłość i zazdrość. Ponadto był osobistym sekretarzem Poli Negri.

Aresztowanego go na początku 1942 roku i szybko został wywieziony do KL Auschwitz, gdzie został zamordowany.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska