Władysław Jozafat Sapieha - Marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego

Pochodzenie
Był synem Krzysztofa Franciszka i ojcem Ignacego oraz Karola Józefa, Uczył się w kolegiach jezuickich w Braniewie i Lublinie. Studiował on następnie w Pradze oraz w Wiedniu. Zwiedził on takie państwa jak Niemcy, Francję, a także i Hiszpanię. Przebywał na dworze cesarza Leopolda I. 

Obrońca Polski przed nawałą turecką
Po powrocie do kraju, brał on udział w bitwie pod Chocimiem rozegranej w 1673 roku, a także uczestniczył on w kampanii ukraińskiej w 1674 roku zawiązanej przez Michała Kazimierza Paca. W roku 1681, Sapieha został mianowany cześnikiem wielkim litewskim, Uczestniczył on w wyprawie wojsk litewskich na Słowację i Węgry, która to wspierała militarnie odsiecz wiedeńską. W 1684 roku, piastował on urząd krajczego litewskiego. W roku 1689, posłował na sejm, zaś w 1691 roku został wybrany wicemarszałkiem Trybunału Głównego Koronnego.

Związany z Radziwiłłami
W elekcji mającej miejsce w roku 1697, Sapieha popierał księcia Contiego, po czym uznał za króla Augusta II Sasa. We wrześniu 1699 roku, został wojewodą mińskim. Związany był on stronniczo z Karolem Stanisławem Radziwiłłem, ale poparł Sapiehów w konflikcie ze szlachtą litewską. Podczas wojny północnej zwanej szwedzką, pozostał po stronie króla Augusta II. Wierność wobec króla, została mu wynagrodzona w październiku 1709 roku. Otrzymał on wówczas województwo brzeskolitewskie, a także rotmistrzostwo chorągwi petyhorskiej. W roku 1713, był marszałkiem Trybunału Litewskiego. Równolegle brał on też udział w pracach Trybunału Koronnego. W roku 1720, posłował na sejm. W roku 1729, przygotowywał on antydworską konfederację popierającą Stanisława Leszczyńskiego, na prawowitego króla Polski.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska