Stanisław Małachowski - Prezes Senatu

Pochodzenie
Był on posłem krakowskim na sejm, zwołany w 1758 roku oraz w roku 1760. Był on też posłem  województwa krakowskiego na sejm konwokacyjny w 1764 roku, gdzie domagał się dokładniejszego określenia zakresu władzy hetmańskiej i ograniczenia stosowania liberum veto.

Praca dla państwa
Był członkiem konfederacji Czartoryskich, mającej miejsce w 1764 roku. W tym samym roku, Małachowski podpisał elekcję Stanisława Poniatowskiego, po czym był on posłem na sejm koronacyjny. W 1774 roku, został marszałkiem Trybunału Głównego Koronnego, któremu przywrócił dawną sprawność i uczciwość, zyskując u współczesnych miano polskiego Arystydesa. W tym samym roku, odznaczony został Orderem Orła Białego. Był on posłem na Sejm Wielki, gdzie przeprowadził zawiązanie sejmu w konfederację i został marszałkiem konfederacji koronnej. Należąc do Stronnictwa Patriotycznego, był wraz z Ignacym Potockim i Hugonem Kołłątajem, jednym z głównych twórców Konstytucji 3 Maja.

Przede wszystkim postęp i współpraca
Małachowski popierał dążenia miast do rozszerzenia ich praw politycznych i był zwolennikiem współpracy szlachty z mieszczaństwem. Jako jeden z pierwszych ze swego stanu wpisał się do księgi miejskiej jako obywatel miasta Warszawy. W swych dobrach ostrogskich na Podolu, oczynszował on chłopów, spisał ich powinności, zwolnił ich od niektórych ciężarów płatniczych, a nawet zaczął organizować dla nich opiekę lekarską. Po przystąpieniu króla do  Targowicy, dnia 25 lipca 1792 roku wystąpił z manifestem potępiającym akt konfederacji i stwierdzającym iż „sejm nadal trwa, a będzie zwołany, jak tylko okoliczności na to pozwolą”, po czym udał się do Wiednia, a potem do Włoch. Odmówił udziału w insurekcji kościuszkowskiej, obawiając się jej radykalizmu. W grudniu 1806 roku, został wezwany przez Napoleona do Warszawy, gdzie 14 stycznia 1807 roku, został prezesem Komisji Rządzącej. fz-5.com W październiku tego samego roku, król Fryderyk August III mianował go prezesem Rady Ministrów Księstwa Warszawskiego. Jako prezes Rady, Małachowski był zwolennikiem reaktywowania w Księstwa Warszawskiego i przeciwnikiem wprowadzenia Kodeksu Napoleona. W grudniu roku 1807, złożył swoją dymisję. Otrzymał jednak nominację na honorowe stanowisko prezesa senatu. W tej też roli w marcu 1809 roku, otwierał pierwszy sejm Księstwa, na którym wystąpił z atakiem na Kodeks Napoleona nie uzyskał on jednak szerszego poparcia.

Zmarł dnia 29 grudnia 1809 roku. Pochowany w warszawskim kościele Świętego Krzyża w Warszawie.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska