Hilary Walenty Meciszewski - publicysta i polityk

Lata młodości
W latach 1813-1817, Hilary uczęszczał do Szkoły Departamentowej Krakowskiej, potem kontynuował naukę we Lwowie. W dniu 13 września 1819 roku, postanowił kontynuować naukę w Krakowie, a następnie w Warszawie. Współredagował on w 1823 roku warszawskie pismo „Kurier dla Płci Pięknej”. W celu zdobycia kolejnych doświadczeń literackich, pojechał na dłuższą wyprawę po Europie.

Hotel pod Różą
Po powrocie do Krakowa, Hilary ożenił się w dniu 12 lutego 1825 roku, z majętną panną Józefą Rudolfiną Szydłowską, której posagiem był „Hotel de Russie” znajdujący się przy ul. Floriańskiej 14, dziś znany jako „Hotel pod Różą”.

Listopadowy zryw narodowy
Podczas powstania listopadowego, był on adiutantem Stanisława Wodzickiego w krakowskiej gwardii miejskiej, potem był szefem sztabu oraz sekretarzem komitetu pomocy dla rannych powstańców. W roku 1833 został wybrany posłem, w sejmie był przywódcą liberalnej opozycji wobec senatu Wolnego Miasta Krakowa i członkiem Komisji Prawodawczej i Komisji Obrachunkowej. W sejmie bronił katedry literatury polskiej, właśnie zniesionej przez władze, wystąpił też z propozycją utworzenia w Krakowie opartego na kapitale rządowym lub funduszach z powszechnej pożyczki banku państwowego.

Praca w tygodniku
Od dnia 12 lutego 1834 roku, pracował jako redaktor „Tygodnika Krakowskiego”, który w kwietniu przekazał Franciszkowi Gąsiorowskiemu. W latach 30. i 40. XIX stulecia, był czołową postacią liberalnej opozycji w Rzeczpospolitej Krakowskiej. W roku 1840, wydał Memoriał historyczny i polityczny o stanie obecnym Wolnego Miasta Krakowa i jego okręgu, który z dołączoną do niego petycją od mieszkańców Wolnego Miasta stał się przedmiotem dyskusji we Francji i Anglii, co przyczyniło się do przerwania austriackiej okupacji Krakowa. Jako przedstawiciel myśli liberalnej w Rzeczypospolitej Krakowskiej, wraz z Walerym Litwińskim, rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, walczył o zachowanie ustroju konstytucyjnego. Był przeciwny nadużyciom władzy wykonawczej. Postulował wolność słowa i prasy, był też za sprawnym funkcjonowaniem wymiaru sprawiedliwości. W roku 1843, wydał Uwagi o teatrze krakowskim. W tym samym roku, został jego dyrektorem. Wywiązał się dobrze z zadania, utrzymując wysoki poziom teatru, w którym odgrywano wiele sztuk polskich. Zasłużył się też dla rozwoju krakowskiej opery. W roku 1848, Meciszewski redagował w Krakowie gazetę „Dziennik Narodowy”. Krytyka powstania poznańskiego i ewolucja poglądów w stronę konserwatyzmu, z biegiem lat doprowadziły do utraty popularności Meciszewskiego w środowisku krakowskiej opozycji.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska