Polska inżynieria, znana na całym świecie - Bujnicki – Nieściuszko

Jako uczeń

Gdy Ignacy miał kilkanaście lat, wraz z rodziną przeniósł się on do Kalisza. Miał on szlacheckie korzenie, zatem nie było mu trudno dostać się do kaliskiej Szkoły Realnej. Lata jego nauki w szkole, przypadły na okres rewolucji mającej miejsce w 1905 roku w Rosji. Miała ona także dotkliwe przełożenie na klasę robotniczą w Polsce. Za udział w rozruchach ulicznych, Ignacy został usunięty ze szkoły, a naukę kontynuował w II Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki, dopiero za dwa lata. Tam też otrzymał świadectwo dojrzałości.

Ukochane studia

Studiował on na Wydziale Budowy Maszyn na Politechnice Lwowskiej. Z czasem specjalizował się na Wydziale Elektromechanicznym na Państwowym Uniwersytecie Politechnicznym w Sankt Petersburgu, który ukończył w roku 1917. Tam też otrzymał dyplom inżyniera mechanika. Podczas jego studiów we Lwowie działał już znany dobrze wszystkim polskim patriotom Związek Strzelecki, gdzie Ignacy skończył szkołę podoficerską. On to zmodyfikował podwyżki celownicze do karabinów ręcznych oraz skonstruował okular strzelniczy mocowany na broni długiej.

Praca i wojna

Do połowy 1919 roku, pracował w rosyjskim Wołgograd|ie, a następnie został zatrudniony w polskiej misji repatriacyjnej działającej w rumuńskim Gałaczu. Po powrocie do wolnej Polski wziął udział, w wojnie polsko- bolszewickiej służąc ojczyźnie jako saper.

Lata dwudzieste ubiegłego wieku

Po wojnie, sprowadził się na stałe do Kalisza. W 1922 roku, Bujnicki objął stanowisko dyrektora elektrowni miejskiej, mieszczącej się wówczas w centrum miasta. Po przewrocie majowym mającym miejsce w 1926 roku, dał się poznać jako działacz polityczny związany z sanacyjnym Blokiem Współpracy z Rządem. Działał on także, w Związku Strzeleckim, Polskim Czerwonym Krzyżu, kaliskim Towarzystwie Miłośników Teatru i Sceny, a także pełnił funkcję tymczasowego prezydenta miasta.

II wojna światowa

Po wybuchu wojny, motocyklem dojechał on do Warszawy, skąd wraz z rodziną dotarł aż do Lwowa. Po wkroczeniu Armii Czerwonej, w październiku 1939 roku Bujnicki i jego rodzina postanowili wracać do Warszawy. Jednak już na dworcu kolejowym, Bujnicki został ostrzeżony, że poszukują go Niemcy, pamiętający jego patriotyczne, antyniemieckie publiczne wystąpienia sprzed wojny. Po przyjeździe do Kalisza, żona prezydenta udała się do ratusza, gdzie Bujniccy mieszkali przed wojną, by odzyskać rodzinne meble. Została tam jednak zatrzymana przez Niemców. Pod wpływem groźby aresztowania syna, Bujnicka wydała Niemcom miejsce, w którym ukrywał się jej mąż. Bujnicki, jego żona i córka Alicja zostali aresztowani, synowi Leszkowi udało się uciec do Warszawy. Bujnicki był przetrzymywany w kaliskim więzieniu. Ostatni raz był on widziany w dniu 11 listopada 1939 roku, gdy wraz z innymi więźniami został przewieziony do siedziby kaliskiego Gestapo. W tym też miesiącu został zamordowany przez Niemców.

Warto jest wspomnieć osobę tego wybitnego inżyniera, która dla ratowania ojczyzny walczyła na froncie polsko – bolszewickim, a dzięki jego myśli technicznej, tak wiele mogło być wprowadzonych w życie nowości i udoskonaleń.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska