Dłużej i więcej

Zakreślony w ustawie roczny okres (od 17 listopada 2007 do 18 listopada 2008 roku) wydaje nam się zdecydowanie za krótki, zważywszy na konieczność zgromadzenia przez  objęte jej działaniem osoby sporej niekiedy liczby koniecznych do sformułowania wniosku  dokumentów.
   
Uważamy również - podobnie jak delegaci na ostatni zjazd "Solidarności" - iż o wysokości rekompensat powinny decydować wyłącznie rozpatrujące poszczególne wnioski sądy. Ich odgórne ograniczenie do 25 tysięcy złotych wydaje nam się niestosowne z uwagi na niemożność ustawowego wyliczenia ludzkiej krzywdy. W szeregu przypadków ta kwota jest całkowicie nieadekwatna wobec ogromu różnorakich cierpień, jakich doznali działacze antykomunistycznej opozycji ze strony funkcjonariuszy aparatu przemocy PRL.
   
Wielu z nich cierpi dzisiaj poważny niedostatek materialny, spowodowany poświęceniem najlepszych lat życia na bezkompromisową walkę o niepodległość Polski, co często skutkowało przerwaniem lub przynajmniej znacznym zahamowaniem kariery zawodowej (w konsekwencji zubożeniem), utratą zdrowia i zdolności do pracy, a także koniecznością opłacania wysokich, rujnujących domowe budżety grzywien, nakładanych przez peerelowskie kolegia do spraw wykroczeń oraz sądy.
   
Obowiązkiem państwa jest udzielenie tym ludziom wszechstronnej pomocy i właśnie w tych kategoriach traktujemy popierane przez nasze Porozumienie postulaty IPN oraz "Solidarności", dotyczące przedłużenia okresu działania ustawy o rekompensatach finansowych oraz zniesienia limitu 25 tysięcy złotych odszkodowania.
   
Kraków, 2 listopada 2008
rzecznik POKiN
dr Jerzy Bukowski hm