Tradycja wieczerzy paschalnej - ostatniej wieczerzy u redemptorystów w Chicago

Nasz Pan, Jezus Chrystus, razem z uczniami również obchodził to święto w Wielki Czwartek. Apostołowie jeszcze przez wiele lat po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa świętowali Paschę. Obecnie również, coraz więcej Chrześcijan odkrywając swoje starotestamentalne dziedzictwo, wraca do tradycji Paschy. Niesamowita wartość wypowiadanych modlitw pozwala na przeżycie i pogłębienie wiedzy o tym, jak wyglądał wieczór Ostatniej Wieczerzy i czym była ta noc, inna od wszystkich innych nocy.

Parafianie przy Parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Cicero spotkali się kolejny raz na Wieczerzy Paschalnej, czyli Seder w sobotę 12-go kwietnia w wigilię Uroczystego Wjazdu Pana Jezusa do Jerozolimy, czyli Niedzieli Palmowej. Jako wspólnota kościoła chcieliśmy przypomnieć sobie to, co miało miejsce wiele lat temu i lepiej zrozumieć zwyczaj świętowania uczty paschalnej. Około 80 osób zebrało się w Wieczerniku w Sali Makucha gdzie stoły były odpowiednio ozdobione symbolami żydowskiej Paschy. Ze względu na to, że w naszej parafii mamy trzy wspólnoty – polską, amerykańską i latynoską, nasz uroczysty Seder był obchodzony w trzech językach. Uroczystościom przewodniczył o. Waldemar Łątkowski CSsR- proboszcz parafii, który przewodniczył jako rabin. Uroczystość uświetniła śpiewem pieśni i psalmów w języku hebrajskim -solistka Adrienne przy akompaniamencie na akordeonie Witolda Sochy, wieloletni ego parafialnego dyrektora muzycznego.

Uczta przebiegła według ustalonego porządku żydowskiego i krok po kroku opisana w książeczce z detalami we wszystkich trzech językach. Zgodnie z tradycą śpiewane były psalmy i odczytano Hagadę, czyli opowieść o wyjściu Żydów z Egiptu. Na głównym stole, który był przybrany białym obrusem, świecami i kwiatami, pojawiły się tradycyjne potrawy. Każda z potraw na talerzu sederowym miała swoją symbolikę i była zaproszeniem do modlitwy. Do potraw należą: zeroa (kość baranka, która symbolizuje Baranka Paschalnego), maror (tarty chrzan), karpas (nać zielonej pietruszki, symbolizująca hizop, którym Izraelici naznaczali odrzwia) i naczynie ze słoną wodą ‒ symbol gorzkiego życia Żydów w niewoli i smaku łez, a także bejca (jajko ugotowane na twardo, a później opieczone w skorupie w piekarniku, jako symbol zbiorowego losu narodu, płodności i woli przetrwania w Egipcie), charoset (potrawa z tartych jabłek, kruszonych migdałów i orzechów ‒ ma ona przypominać glinę wymieszaną ze słomą, z której wyrabiano cegły w Egipcie, oraz symbolizować słodkie, otumaniające odurzenie monotonią niewolniczej pracy), chazeret (sałata) oraz trzy mace przykryte ozdobną serwetką. Po głównej części Sederu, wspólnota parafialna zasiadła do posiłku. Na zakończenie uczty, przed odczytaniem końcowego fragmentu Hagady, spożywano ostatni kawałek macy, tak zwany afikoman. Wypicie ostatniego kielicha wina połączone było ze wspólnym odśpiewaniem psalmu i ostatnim błogosławieństwem.

Dla nas Chrześcijan wymiar Paschy jest nieco inny niż dla Żydów. Obchodzenie przez nas co roku Wieczerzy Paschalnej pozwala nam lepiej zrozumieć początek odkupienia, które rozpoczęło się w Egipcie, a ostatecznie dokonuje się w Jezusie Chrystusie. Dla nas, ta paschalna uczta spożywana była na cześć Pana, o której Jezus powiedział: „Gorąco pragnąłem spożyć Paschę z wami!" [Łk 22,16]. Do historii przeszła jako Ostatnia Wieczerza, która stała się fundamentem Eucharystii a w trakcie której Chrystus wypił kielich przeznaczony dla Eliasza i sam złożył siebie w ofierze do spożycia jako nowego Baranka Paschalnego.

„Do zobaczenia na przyszły rok w sali przy Parafii Matki Bożej Częstochowskiej!" – tym życzeniem zakończyliśmy opowieść upamiętniającą nasz uroczysty wieczór wieczerzy paschalnej Sederu.

Obecni na wieczerzy lepiej zrozumieli przebieg ostatniej wieczerzy i związane z nią obrzędy, które pomogą nam w przeżywaniu Wielkiego Czwartku a tym samym w lepszym zrozumieniu przebiegu Mszy św. Wspólnie z dorosłymi w tej wieczerzy uczestniczyły dzieci, które zadawały pytania. Symbole, które pojawiły się podczas Seder zostały skrupulatnie wyjaśnione. Ostatnia wieczerza wpisuje się integralnie w szereg zwyczajów i rytów żydowskich, z których kilka zachowało się w obecnie sprawowanym rycie Mszy św.

A my będąc pielgrzymami nadziei i światłem świata przekazujemy te tradycje w naszych rodzinach, wspólnotach parafialnych, aby lepiej zrozumieć nasze posłanie. Wspólne świętowanie Sederu w parafii, jak to miało miejsce w Cicero, to piękny sposób na odkrywanie naszych korzeni i zrozumienie głębszego sensu tych obrzędów a także doświadczenia będące inspiracją do dalszego zgłębiania naszej wiary i tradycji a to w dużej mierze zasługa proboszcza o.Waldemara Łątkowskiego CSsR.

Alicja i Adriana wraz z wiernymi uczestniczącymi w Seder
https://olccparish.com/