Kazimierz Dolny, czyli קוזמער

XI stulecie

Początki osady sięgają XI stulecia. Na jednym ze wzgórz tego miejsca, była usytuowana niewielka osada o nazwie Wietrzna Góra. Należała ona do zakonu, benedyktyńskiego. W 1181 roku, książę dzielnicowy Kazimierz Sprawiedliwy, dał tę osadę zakonowi norbertanek z podkrakowskiego Zwierzyńca.

Od imienia darczyńcy

Norbertanki w podzięce za taki akt łaski ze strony księcia, nadały osadzie tej nazwę Kazimierz. Nazwa ta została po raz pierwszy odnotowana w kronikach kościelnych w 1249 roku. Przymiotnik „Dolny” został dodany w celu odróżnienia tego miejsca, od leżącego w górnym biegu Wisły Kazimierza podkrakowskiego. Po około 150 latach, osada i okoliczne wsie stały się dobrami korony polskiej.

Po scaleniu ziem polskich

Król Polski Władysław Łokietek w roku 1325, po złączeniu ziem polskich po rozbiciu dzielnicowym, w podzięce dla Jezusa Króla, ufundował w Kazimierzu kościół parafialny. W ogóle założenie miasta oraz wzniesienie w nim zamku, przypisuje historia kolejnemu Piastowi, a mianowicie Kazimierzowi Wielkiemu.

Prawa miejskie

Prawa miejskie w Kazimierzu zostały przyznane w pierwszej połowie XIV stulecia. W 1406 roku, król Władysław Jagiełło, dokonał lokacji miasta w systemie praw magdeburskich. Wytyczono wówczas rynek, ulice oraz teren pod budowę kamieniczek miejskich. Lecz północną część rynku pozostawiono niezabudowaną. Dzięki temu, rynek otwarty jest na farę i zamek.

Szesnaste stulecie

W 1501 roku, Kazimierz Dolny został siedzibą okolicznego starostwa. Król Polski Zygmunt I Stary mający długi u Mikołaja Firleja, nadał w 1519 roku, synowi wspomnianego Mikołaja Piotrowi, dożywotni urząd starosty kazimierzowskiego. W tym czasie przebudowany został w Kazimierzu zamek. Po pożarach, które miały tu miejsce w latach 1561 i 1585, spalone spichlerze i niektóre domy, zostały odbudowane przy użyciu skał wapiennych z tej właśnie okolicy.

Koniec złotego wieku

Złoty wiek Kazimierza skończył się w miesiącu lutym 1656 roku. Wtedy to doszło do spalenia miasta i zamku, przez ciągnące tędy wojska króla Szwecji Karolusa Gustawusa. Cykliczne przemarsze wojsk północnych, przyczyniły się zatem do upadku miasta. W 1677 roku, kolejny król Polski Jan III Sobieski, wydał dekret pozwalający w Kazimierzu osiedlać się kupcom ormiańskim i greckim. Z biegiem czasu zaprosił król także handlujących Żydów. Kolejne wojny polsko-szwedzkie, znów spustoszyły Kazimierz. Z biegiem lat rozbiory naszego kraju, definitywnie odcięły miasto od rynków zbytu.

Czas po dwóch powstaniach

W dniu 18 marca 1831 roku, miała miejsce w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą, krwawa bitwa powstania listopadowego, w której zginęło wielu mężczyzn mieszkańców Kazimierza. Po powstaniu styczniowym, w którym też mieszkańcy tego miasta brali udział, Kazimierz Dolny utracił prawa miejskie.

Ale urokliwość tego miasteczka, mistyka i szczególna atmosfera, przyciąga do niego turystów i miłośników filmu i literatury.