Na Saharze żyły kiedyś superkrokodyle

Prehistoryczne krokodyle poruszały się jak ssaki - to znaczy ich kończyny znajdowały się pod, a nie po bokach ciała. Największy został ochrzczony niedźwiedziodylem (ang. "BoarCroc"). Miał on 6 metrów długości i paszczę z trzema zestawami zębów przypominających niedźwiedzie kły, którymi rozrywał ofiarę.

Z kolei naleśnikodyl ("PancakeCroc") wyposażony był w długą, płaską głowę, która liczyła prawie metr. Naukowcy są przekonani, że ten gatunek w ogóle się nie poruszał, tylko leżał z otwartą paszczą, czekając, aż ofiary same do niej wpadną.

Ciało kaczkodyla ("DuckCroc") liczyło tylko metr długości. Zwierzę miało kaczy dziób z wrażliwymi obszarami, dzięki którym wyławiało ofiary w płytkiej wodzie. Równie mały szczurodyl ("RatCroc") kopał w ziemi w poszukiwaniu pożywienia, natomiast ostatni z odkrytych prehistorycznych krokodyli - psiodyl ("DogCroc") z długim nosem przypominającym psi był w stanie galopować w pościgu za ofiarą.

Wszystkie gatunki odkrył i nazwał Paul Serrano, paleontolog z University of Chicago, który osiem lat temu odnalazł inny wymarły gatunek krokodyla - superkrokodyla. Superkrokodyl miał nawet 12 metrów długości i był dwa razy większy od przedstawicieli tego gatunku żyjących obecnie.(PAP Life)

sag/ dki/