Home
WIADOMOŚCI
Polska

Analizy filologiczne

25 marca, 2011

Dotarły do mnie ciekawe interpretacje dwóch wierszy, którymi pozwolę sobie podzielić się z użytkownikami portalu poland.us, z góry przepraszając za brzydkie słowa, użyte przez anonimowych poetów.

Wiersz I:

    Ujebała misia pszczoła,
    "Och ty kurwo!" - misiu woła.
    "Za te męki, za te bóle,
    rozpierdolę wszystkie ule!"

Analiza:

Jest to wiersz w formie fraszki. Traktuje on o cholerycznym misiu, który - domyśleć się można - szukał pożywienia w pszczelim ulu.

Dosadność, z jaką miś wyzwał pszczołę od prostytutki, szczerze ukazuje jego ból i smutek. Obietnica zemsty jest wyrażona dobitnie i grożnie. Każe nam przypuszczać, że niechybnie zostanie spełniona, mimo że jest niewspółmierna do uczynku, jaki popełniła pszczoła.

Śmierć wielu tysięcy pszczół jest nie podlegającym dyskusji mordem, który kontrastuje z czynem pszczoły.

Wiersz ukazuje władze silniejszego, któremu nie warto wchodzić w drogę.

Trudno pogodzić się z przesłaniem tego utworu, jednakże ukazuje on nam trudną prawdę o tym, że często siła i przemoc zwycięża nad rozsądkiem.

Wiersz II:

    Ptaszek sobie frunie z dala,
    w górze słońce zapierdala,
    żaba dupę w wodzie moczy.
    Kurwa! Co za dzień uroczy!

Analiza:

Wiersz jednozwrotkowy, czterowersowy z rymem sylabowym, z równomiernie rozłożonym akcentem.

Podmiot liryczny wyraża swoje głębokie zadowolenie z otaczającego go świata, przepełnia go kwitnący stoicyzm i szczęście, które człowiekowi żyjącemu we współczesnym zamęcie może dać tylko otaczająca go przyroda.

Dla podmiotu lirycznego nawet zanurzona w błękicie wody dupa żaby jest pretekstem do euforii.

Zapierdalające inne stworzenia sugerują wczesne lato, kiedy świat zwierzęecy obudził się z otchłani zimy.

Puenta liryku jest jednoznaczna i łatwo odczytywalna. "Ja" liryczne personifikuje słońce, a w słowie "zapierdala" oddaje szybkość i złożonosc ruchu tegoż, które przecież nie jest istotą ludzką i nie może "zapierdalać" sensu stricte.

Uwagę zwraca użycie wulgaryzmów, których znajomość świadczy o ludowych korzeniach poety i głębokiej więzi ze społeczeństwem. W moim rozumieniu autor chciał się tym utworem odwdzięczyć środowisku, z którego wyrósł, za poświęcenie i trud włożony w zapewnienie mu należytego wykształcenia.

Szkoda, że tak mało w dzisiejszej poezji wierszy o podobnie pogodnym nastroju!

Jerzy Bukowski
$\"\"$