Wojna obwarzankowa

Jak ustalili reporterzy Kroniki TVP Kraków, w ciągu godziny można sposobem maszynowym zrobić dwa i pół tysiąca obwarzanków, podczas gdy człowiek skręciłby w tym czasie zaledwie 200 lub 300. Obwarzanek wyprodukowany automatycznie kosztuje złoty dwadzieścia, czyli o trzydzieści groszy taniej niż zrobiony tradycyjną metodą.

"Wydaje się jednak, że sekret obwarzanka tkwi w cieście, a nie w tym, czy skręca go ludzka ręka, czy robot. Tajemnicą poliszynela jest fakt, że wszyscy producenci obwarzanków dodają do nich ulepszaczy, ciasto rośnie po nich szybciej i nie potrzebuje odpoczynku" - czytamy na stronie Telewizji Kraków.

Potwierdzam tę opinię. Od wielu lat krakowski obwarzanek przypomina w smaku zwykłą bułkę. Ma "gumiastą" konsystencję, rzadko chrupiącą skórkę. Doskonale pamiętam obwarzanki z lat 60. ubiegłego wieku i nie widzę zbytniego podobieństwa między nimi, a gnieciuchami, które sprzedawane są dzisiaj pod tą nazwą.

Może wpisanie krakowskiego obwarzanka na europejską listę coś zmieni na lepsze? I wtedy nie będziemy się zastanawiać nad sposobem jego produkcji, ale delektować się smakiem "jak za dawnych lat".

Jerzy Bukowski