Pamięci muzycznego piewcy Tatr

Jedną z nich jest wielki miłośnik piękna najwyższych polskich gór, wybitny kompozytor przełomu XIX i XX wieku - Mieczysław Karłowicz, który 8 lutego 1909 roku  zginął w czasie samotnej wędrówki na nartach pod Małym Kościelcem. Porwała go lawina -  prawdopodobnie zdołałby jednak przed nią uciec, gdyby nie założył na deski tzw. fok, ułatwiających podchodzenie (zdejmowało się je do zjazdu).
   
Nieco ponad sto lat od tej tragedii w murze okalającym cmentarz na Pęksowym Brzyzku odsłonięto tablicę ku czci Karłowicza, który w swoich utworach często nawiązywał tak do własnych przeżyć w Tatrach, jak i do góralskiej muzyki.
   
Twórca "Odwiecznych pieśni" urodził się 11 grudnia 1876 roku w Wiszniewie, skąd wyjechał do Warszawy na studia muzyczne w tamtejszym konserwatorium i przyrodnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W 1906 roku osiedlił się w Zakopanem, do którego wielokrotnie wcześniej przyjeżdżał. Odbywał liczne wycieczki górskie, jeździł na nartach, fotografował górskie pejzaże, publikował artykuły o tematyce górskiej.
   
Karłowicz był nie tylko znakomitym kompozytorem i uznanym skrzypkiem, ale także jednym z pionierów polskiego taternictwa i turystyki górskiej oraz inicjatorów powołania Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, które powstało tuż po jego tragicznej śmierci.

Jerzy Bukowski