Patent na hejnał

Urząd chce jego ochrony jako dźwiękowego znaku towarowego dla promocji gminy i kreowania jej wizerunku.
   
Krakowski hejnał, zwany najczęściej Mariackim, związany jest z historią straży miejskiej, która zobowiązana była do ostrzegania ludności średniowiecznych grodów przed niebezpieczeństwem, głównie pożarem. Był grany z wyższej z dwóch wież, tzw. hejnalicy kościoła  (obecnie bazyliki) pw. Najświętszej Marii Panny, zbudowanej w latach 1287-1397.
   
Przez całą dobę czuwał na niej strażnik, do którego obowiązków należało granie hejnału, będącego hasłem do otwierania i zamykania bram miejskich. Ponadto ostrzegał on mieszkańców miasta przed pożarem i wrogiem. Wysokość hejnalicy wynosi 81 metrów. Niższa wieża, mierząca 69 metrów, była zawsze dzwonnicą.
   
Jak przypomina PAP, praktyka grania hejnałów utrzymała się do końca XVIII wieku. Zmiana warunków życia w miastach i pogarszająca się sytuacja finansowa sprawiły, że granie hejnałów zostało zaniechane. W Krakowie, po kilkunastu latach przerwy, hejnał ponownie zabrzmiał w 1810 roku.
   
Znana chyba każdemu Polakowi legenda głosi, że w 1241 roku strażnik na wieży dostrzegł hordę Tatarów. Kiedy zaczął grać na alarm, strzała z tatarskiego łuku przeszyła mu gardło. Trębacz zginął, melodia gwałtownie się urwała i tak jest odtwarzan do tej pory.
   
Obecnie hejnału z wyższej wieży Mariackiej czterokrotnie wysłuchują co godzinę turyści i mieszkańcy Krakowa, znajdujący się na Rynku Głównym oraz w jego okolicach, jest on także transmitowany przez I Program Polskiego Radia.

Jerzy Bukowski