Odbieranie unijnych dotacji za wypalanie traw

Specjaliści twierdzą, że jest zgoła inaczej: wiosenne płomienie brutalnie niszczą środowisko, nie przynoszą żadnych korzyści dla gleby, grożą natomiast wznieceniem groźnych pożarów.
   
Fatalne konsekwencje tego procederu dla przyrody są ogromne: giną ptaki, niszczone są miejsca lęgowe, gryzący dym uniemożliwia pszczołom i trzmielom oblatywanie łąk, masowo giną owady, co powoduje zmniejszenie liczby zapylonych kwiatów, a w konsekwencji obniżenie plonów, wymierają też drobne pasożyty, użyźniające ziemię. Bywa, że giną również zwierzęta leśne: sarny, jelenie, dziki.
   
Jak podała Telewizja Kraków, w powiatach nowosądeckim, gorlickim oraz limanowskim strażacy kilkaset razy dziennie wyjeżdżają do gaszenia płonących pól i łąk.
   
Sucha trawa pali się błyskawicznie, a podsycany wiatrem ogień szybko rozprzestrzenia się. Strażacy wiedzą, że walkę z ogniem nie zawsze można wygrać. Podpalenie trawy niejednokrotnie kończy się wielkim pożarem, pociągającym niekiedy nawet ofiary śmiertelne. Mimo że ogień rozniecają zazwyczaj osoby mieszkające w okolicy lub sami właściciele gruntów, to jakoś dziwnie trudno jest ich złapać.
   
Chcąc skutecznie przeciwdziałać wiosennemu wypalaniu traw,  władze Małopolski zagroziły stosującym tę barbarzyńską metodę rolnikom już nie tylko grzywną i aresztem, ale także utratą dotacji z Unii Europejskiej. Może to będzie przekonujący argument dla miłośników płomieni?

Jerzy Bukowski