Encyklopedia \"Solidarności\"

Katowice, dnia 30 marca 2009 roku
Szanowni Państwo!

Kiedy dwadzieścia pięć lat temu na fundamencie wiary, honoru oraz ludzkiej godności rodziła się „Solidarność” wszyscy mieliśmy nadzieję, że odmieni się los naszej ojczyzny. Z perspektywy czasu widać, że tak właśnie się stało, choć tamtego upalnego lata nikt nawet nie podejrzewał, że na końcu tej pełnej trudu i znoju drogi znajdzie się wolna i niepodległa Polska. Stało się tak, dzięki niezłomności tysięcy działaczy opozycji, którzy swój sprawdzian z obywatelskiej odpowiedzialności z powodzeniem zdawali najpierw w sierpniu 1980 roku a następnie w mrocznych czasach stanu wojennego.

Surowy egzamin wielokrotnie powtarzany w oparach gazów łzawiących, przy dźwiękach powielaczy i maszyn do pisania. W czasie akcji plakatowych i ulotowych a wreszcie w więzieniach, aresztach i ośrodkach internowania. To właśnie dzięki ich bezinteresownej postawie, dzięki ich wierze i nadziei możemy dzisiaj żyć w wolnym kraju.

Stowarzyszenie Pokolenie we współpracy z IPN uruchomiło nowatorski program badawczy „Encyklopedia Solidarności”. Celem tego zamierzenia jest wydanie w najbliższych latach pierwszej encyklopedii zawierającej kompleksową wiedzę na temat opozycji demokratycznej w Polsce w latach 1976-1989 oraz uruchomienie portalu internetowego pod adresem www.encyklopedia-solidarnosci.pl, na którym bezpłatnie zostanie udostępniona cała zgromadzona przez nas wiedza.

Wydając encyklopedię wierzymy, że będzie ona nie tylko świadectwem minionego czasu, ale stanie się również dowodem bogactwa polskiej tradycji i szeroko pojętego dziedzictwa historyczno-kulturowego. Pozostając w nadziej, że idea, jaka nam przyświeca spotka się z Państwa pełnym zrozumieniem i poparciem zwracamy się z prośbą o wsparcie naszych starań. Tak, abyśmy świadomi swoich korzeni razem dla kolejnych pokoleń ocalili od zapomnienia spuściznę narodową w postaci wspomnień, dokumentów i materiałów fotograficznych.

Z poważaniem
Przemysław Miśkiewicz
Koordynator projektu

* * *

Encyklopedia "Solidarności"
OPIS PROJEKTU

Encyklopedia Solidarności jest ogólnopolskim programem naukowym realizowanym przez Stowarzyszenie Pokolenie we współpracy z Instytutem Pamięci Narodowej w Warszawie. Nad jego merytoryczną częścią czuwa Rada Naukowa w składzie: prof. dr hab. Andrzej Paczkowski – przewodniczący, dr hab. Antoni Dudek, prof. dr hab. Andrzej Friszke, prof. dr hab. Jerzy Eisler, prof. dr hab. Wojciech Polak, prof. dr hab. Andrzej Chojnowski, dr Henryk Głębocki, dr Andrzej Grajewski. Rolą Rady Naukowej jest opieka nad pracami merytorycznymi obu opisanych poniżej części projektu. Koordynacją administracyjno-merytoryczną zajmują się natomiast utworzone specjalnie na potrzeby projektu biura w Katowicach i Warszawie zatrudniające w sumie sześć osób. Zespół uzupełnia dwudziestu jeden koordynatorów regionalnych oraz dwustu ankieterów. Struktura projektu składa się z dwóch wzajemnie uzupełniających się części:

1.Encyklopedia Solidarności – wersja książkowa.
Encyklopedia będzie wydawnictwem zawierającym informacje na temat historii opozycji ujęte w układzie hasłowo-alfabetycznym. W skład wydawnictwa wejdzie ok. 5 000 biogramów, 2 500 haseł encyklopedycznych oraz szczegółowe kalendarium z lat 1976-1989. Zawartość uzupełniona zostanie bogatym materiałem fotograficznym. Format A4, papier kreda 115 gram, oprawa twarda. Wydanie pierwszego tomu encyklopedii przewidziane jest na 2010 rok. Planujemy, że w skład pierwszego tomu wejdą biogramy. Krótkie zwięzłe w treści życiorysy, w których szczegółowo omówiona zostanie ścieżka zawodowa, działalność polityczna i społeczna, aresztowania, zatrzymania oraz inne szykany stosowane wobec opisywanej osoby. W zależności od potrzeb biogram będzie miał objętość ok. 1 000 znaków. Drugi tom składać się będzie z zestawu haseł encyklopedycznych. Jest to opisany i ujęty w układzie alfabetycznym spis opozycyjnych struktur organizacyjnych (krajowych, regionalnych i zakładowych), komitetów strajkowych, pism, biuletynów i wydawnictw oraz grup podziemnych działających w latach 1976-1989. W haśle znajdą się wyczerpujące informacje na temat opisywanego przedmiotu, wraz z datami, nazwiskami oraz szczegółowym opisem. Hasło będzie miało objętość do 5 000 znaków. Tom trzeci to sporządzone chronologicznie w konwencji kronikarskiej kalendarium wydarzeń z lat 1980-1989. Jego zadaniem jest uzupełnienie treści biogramów i haseł oraz powiązanie ich z konkretnymi wydarzeniami w kraju i na świecie.

Przyjmujemy, że forma książkowa adresowana będzie przede wszystkim do osób preferujących tradycyjne formy wydawnicze, czytelników zainteresowanych najnowszą historią kraju, szkół wszystkich typów, bibliotek, członków Solidarności, komisji związkowych wszystkich szczebli oraz osób, które będą chciały posiadać encyklopedię ze względów sentymentalnych. Prace nad tą częścią projektu zostaną objęte patronatem Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego oraz Telewizji Polskiej S.A.

Drugim komponentem programu badawczego Encyklopedia Solidarności jest:

2.Encyklopedia Solidarności – wersja internetowa
Ideą tej części projektu jest uruchomienie stron internetowych oferujących pełny i bezpłatny dostęp do informacji na temat działalności opozycji w Polsce w latach 1976-1989. Realizację tego etapu rozpoczęliśmy w trzecim kwartale ubiegłego roku dzięki dotacji finansowej Narodowego Centrum Kultury oraz pomocy sponsorów. Dzięki wsparciu uruchomiliśmy stronę internetową www.encyklopedia-solidarnosci.pl na której umieszczamy wyniki swoich badań. Obecnie na stronach znajduje się ok. 800 biogramów działaczy opozycji oraz 80 notek encyklopedycznych opisujących działające w latach 1976-1989 struktury, wydawane gazety i biuletyny oraz istotne wydarzenia tamtego okresu. Biogramy (podobnie jak w przypadku wersji książkowej) sporządzane są przez naszych współpracowników na podstawie ankiety przygotowywanej przez Zakład Badań Naukowych Polskiego Towarzystwa Socjologicznego. W przyszłości strony zostaną wzbogacone m.in. o materiał fotograficzny i filmowy, dodane zostaną relacje świadków wydarzeń przechowywane w naszych archiwach oraz szczegółowe kalendarium obejmujące lata 1976-1989. W sierpniu br ponownie podpisaliśmy umowę z Narodowym Centrum Kultury na mocy której na strony www zostanie wprowadzonych 90 000 skanów pism, biuletynów i czasopism ukazujących się poza cenzurą. Strony internetowe zostały objęte patronatem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Pomiędzy wrześniem a końcem grudnia ubiegłego roku strony odwiedziło ponad 20 000 internautów. W oparciu o umieszczone tam materiały powstały dwa kilkudziesięcioodcinkowe cykle dokumentalne „Niepokorni” oraz „25 lat temu” emitowane w ubiegłym roku przez TVP 3. W lutym br. rozpoczęła się emisja cyklu pt. „Encyklopedia Solidarności – stan wojenny” który opowiada o wprowadzeniu stanu wojennego w regionie śląsko-dąbrowskim.

Biogramy i hasła ecyklopedyczne - przykłady
Gwiazda Andrzej, ur. 14 kwietnia 1935 w Pińczowie. Ukończył elektronikę na Politechnice Gdańskiej (1966); 1966-73 asystent na PG, 1973-81 inżynier w Zakładach Okrętowych Urządzeń Elektrycznych i Automatyki „Elmor”. W marcu 1968 uczestnik wiecu protestacyjnego na PG. W grudniu 1970 uczestnik protestów robotniczych w Gdańsku. W 1976 autor listu do Sejmu PRL z wyrazami poparcia dla postulatów KOR, od kwietnia 1977 współpracownik Biura Interwencyjnego KOR. W 1978 współzałożyciel WZZ Wybrzeża, redaktor niezależnego pisma „Robotnik Wybrzeża”. 1978-80 jedenastokrotnie zatrzymywany przez SB. 16 sierpnia 1980 inicjator strajku w „Elmorze”. Członek Prezydium MKS, współtwórca listy 21 postulatów. Od września wiceprzewodniczący MKZ Gdańsk, wiceprzewodniczący KKP; od lutego 1981 w Tymczasowym Prezydium KKP. W lipcu 1981 delegat na WZD Regionu Gdańsk, członek ZR; delegat na I KZD w Gdańsku, w wyborach na przewodniczącego Związku przegrał z Lechem Wałęsą; członek KK. 22 listopada, w proteście przeciw metodom kierowania Związkiem przez Wałęsę, odszedł z ZR Gdańsk. 13 grudnia 1981 internowany, osadzony w ZK w Strzebielinku, w Białołęce. 23 grudnia 1982 w wyniku zamiany internowania na areszt osadzony w CAŚ w Warszawie, zwolniony w sierpniu 1984 na mocy amnestii. W 1984 i 1985 dwukrotnie skazany przez Kolegium ds. Wykroczeń łącznie na 5 miesięcy aresztu. W 1986 współzałożyciel Grupy Roboczej KK żądającej zwołania KK w składzie z 1981. W opozycji wobec Wałęsy; krytyk porozumień„okrągłego stołu”. 1989-93 współtwórca Wolnych Związków Zawodowych. 1991-99 ponownie zatrudniony w „Elmorze”. Od 1999 na emeryturze. W marcu 2007 kandydat do Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej.

Romaszewski Zbigniew, ur. 2 stycznia 1940 w Warszawie. 1955-56 w ZMP. Absolwent Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, w 1980 doktor. 1964-83 zatrudniony w Instytucie Fizyki PAN, w Instytucie Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego; W 1976 prowadził zbiórki pieniędzy dla represjonowanych robotników Radomia i Ursusa. Od 1977 stały współpracownik niezależnego miesięcznika „Głos”. Od października 1977 członek KSS „KOR”, kierownik Biura Interwencyjnego. Na początku 1979 podczas pobytu w Moskwie nawiązał kontakt z Andriejem Sacharowem i innymi przedstawicielami rosyjskiej opozycji. W styczniu 1980 współtworzył Komisję Helsińską KSS „KOR”. W Związku od 1980, szef Komisji Interwencji i Praworządności Regionu Mazowsze. Wiosną 1981 reprezentował stronę związkową w rozmowach z rządem w sprawie rehabilitacji osób represjonowanych po Czerwcu `76 w Radomiu. Od 13 grudnia 1981 ukrywał się; wspólnie z żoną Zofią organizator Radia „S”, członek RKW Mazowsze, współpracownik MRK”S”. W czerwcu 1982 uczestnik przygotowań do akcji uwolnienia Jana Narożniaka, przebywającego w szpitalu pod nadzorem SB. Aresztowany 29 sierpnia 1982, w procesie Radia „S” skazany na 4,5 roku więzienia. Zwolniony na mocy amnestii w lipcu 1984, bezskutecznie próbował powrócić do pracy w PAN. W listopadzie 1985 główny organizator Tygodnia Więźnia Politycznego. 1986-89 szef Komisji Interwencji i Praworządności „S”. W 1987 otrzymał Nagrodę Praw Człowieka Fundacji „Aurora” przy Uniwersytecie Stanforda w Kalifornii. 25-27 sierpnia 1988 organizator I Międzynarodowej Konferencji Praw Człowieka w Krakowie Mistrzejowicach. Od 1988 członek KKW i KO przy Lechu Wałęsie, w 1991 w Prezydium Komitetu. Uczestnik obrad „okrągłego stołu” w podzespole ds. reformy prawa i sądów. Od 1989 senator RP. W 1992 przewodniczący Komitetu ds. Radia i Telewizji. W 1998 założyciel Fundacji Obrony Praw Człowieka, organizator III Międzynarodowej Konferencji Praw Człowieka w Warszawie.

Skorenko Danuta, ur. 25 grudnia 1940 w Stryju (ZSRR).W 1969 absolwentka filozofii na Uniwersytecie Warszawskim (bez obrony pracy magisterskiej). W l. 1970-1977 zatrudniona jako kierownik klubu należącego do stowarzyszenia PAX. W l. 1977-1978 pracuje w TPD, w l. 1979-1981 pracownica I oddziału PZU w Katowicach. W 1980 założyciel oraz przewodniczący KZ. W styczniu 1982 założyciel i przewodnicząca MKK NSZZ „S” (Międzyzakładowa Komisja Koordynacyjna). Redaktor, wydawca oraz kolporter „Ku wolnej Polsce”. Od sierpnia 1982 ukrywa się na terenie m.in. Katowic, Sosnowca i Chorzowa. Aresztowana 4 grudnia 1983 w Sosnowcu pod zarzutem udziału w związku przestępczym, którego istnienie miało pozostać tajemnicą wobec organów państwa, oraz sporządzania pism poniżających ustrój. Przetrzymywana w AŚ w Sosnowcu i Katowicach oraz ZK w Lublińcu, zwolniona na mocy amnestii w lipcu 1984. W 1985 inicjatorka nieudanej próby powstania podziemnej TV, aresztowana w październiku 1985 pod zarzutem posiadania bez zezwolenia telewizyjnego sprzętu nadawczego. W kwietniu 1986 wyrokiem Sądu Rejonowego w Katowicach skazana na 2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Przetrzymywana w AŚ w Katowicach następnie w ZK w Katowicach. W trakcie odbywania kary ogłasza 21-no dniową głodówkę w proteście przeciwko decyzji władz więzienia odmawiających jej uczestnictwa w pogrzebie matki. Przez okres głodówki dokarmiana siłą w wyniku czego uszkodzeniu uległ przewód pokarmowy. Zwolniona na mocy amnestii we wrześniu 1986. Uczestnik obchodów rocznicowych pod KWK Wujek. Od 1987 współpracownik Komisji ds. Interwencji i Praworządności NSZZ "S" a od 1988 przewodnicząca komisji na Śląsku. W lutym 1988 uczestnik Zgromadzenia Działaczy NSZZ „S” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego w Łączy, członek RKW odpowiedzialny za Podregion Centralny. W 1988 zatrudniona w Państwowym Domu Dziecka, zwolniona jednak po 3 miesiącach. W sierpniu 1988 uczestnik i doradca strajkujących w KWK „Manifest Lipcowy”. W październiku 1988 organizator i uczestnik akcji protestacyjnej na katowickim rynku przeprowadzonej w obronie górników zwolnionych z pracy po sierpniowych strajkach. W lutym 1989 uczestnik II Walnego Zgromadzenia Działaczy NSZZ „S” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego w Ustroniu. W 1990 współzałożyciel ROAD w woj. katowickim i pełnomocnik wojewódzki. W 1991 członek RSD (Ruchu Społeczno-Demokratycznego) Zmarła 26.09.2000.

Krajowa Komisja Porozumiewawcza/Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”.
17 września 1980 w Gdańsku przedstawiciele ponad trzydziestu MKZ-ów i MKR-ów z całej Polski podjęli decyzję o utworzeniu jednego, ogólnokrajowego związku zawodowego. Władzą Związku ustanowiono Krajową Komisję Porozumiewawczą (KKP), w której skład wchodzili przedstawiciele MKZ po jednym z każdego. Wybrano przewodniczącego i dwóch wiceprzewodniczących (Lech Wałęsa, Andrzej Gwiazda i Ryszard Kalinowski). KKP miała charakter otwarty. Przyjmowano do niej przedstawicieli regionalnych struktur zgłaszających akces do Związku. Na początku października 1980 było w niej około 40 organizacji międzyzakładowych, a w lutym 1981, kiedy listę zamykano było ich 53. 28 stycznia 1981 KKP postanowiła, że jednemu województwu, na forum komisji, może przypadać najwyżej jeden głos stanowiący, nawet jeśli w granicach danego województwa działa kilka MKZ-ów. Statut Związku przyjęty 22 września 1980 określał zakres działania KPP: reprezentowanie Związku wobec władz, organów administracji państwowej i gospodarczej, a także innych organizacji i instytucji; koordynowanie działań organizacji regionalnych Związku, uchwalanie budżetu; ustalanie zasad tworzenia sekcji branżowych i zawodowych, zawieranie układów zbiorowych, wybór przewodniczącego KKP i członków prezydium. Prezydium miało osobowość prawną, kontrolowało realizację uchwał KKP i kierowało pracą. KKP stopniowo wyłaniała komisje i zespoły robocze oraz inne agendy na szczeblu centralnym. W myśl uchwał KKP powołano: Komisję ds. Rozdziału Maszyn i Sprzętu Poligraficznego (17 stycznia 1981) przekształconą następnie w Komisję ds. Wydawnictw i Poligrafii (27 stycznia 1981), Tymczasową Komisję Rewizyjną (25 lutego 1981, od 10 kwietnia 1981 Komisja Rewizyjna), Zespół Wyborczy KKP (9 kwietnia 1981) przekształcony po dwóch tygodniach w Krajową Komisję Wyborczą, Zespół Roboczy ds. Sekcji Branżowych i Zakładowych (27 maja 1981) utworzony w miejsce analogicznego, lecz nie operatywnego zespołu powołanego 10 grudnia 1980 oraz Komisję Zagraniczną. Utworzono agendy KKP: Ośrodek Prac Społeczno-Zawodowych (8 stycznia 1981), „Tygodnik Solidarność” (7 stycznia 1981), Krajowe Biuro Interwencyjne (marzec 1981) i Biuro Informacji Prasowej „S” (10 kwietnia 1981). 19 listopada 1980 KKP wyłoniła zespół przedstawicieli z 11 największych regionów (Bydgoszcz, Gdańsk, Jastrzębie, Kraków, Lublin, Łódź, Poznań, Rzeszów, Szczecin, Warszawa, Wrocław), powszechnie nazywany „jedenastką”. Miał on za zadanie przygotowywać porządek obrad, projekty dokumentów itp. Dopiero 12 lutego 1981 Komisja powołała „tymczasowe” Prezydium: przewodniczący – Lech Wałęsa, dwaj wice-przewodniczący KKP – Andrzej Gwiazda i Ryszard Kalinowski, członkowie: Zbigniew Bujak (Mazowsze), Tadeusz Jedynak (Jastrzębie), Jan Rulewski (Bydgoszcz), Andrzej Słowik (Łódź), Stanisław Wądołowski (Szczecin), a także, bez prawa głosu, sekretarz KKP Andrzej Celiński i rzecznik prasowy Karol Modzelewski (później Janusz Onyszkiewicz, a następnie Marek Brunne). 29 września 1981 I KZD udzielił absolutorium KKP. Podczas Zjazdu dokonano wyboru KK w pełnym statutowym kształcie. W skład KK wszedł przewodniczący Związku oraz „z urzędu”, ale po aprobacie Zjazdu, przewodniczący wszystkich 37 regionów oraz 69 członków wybranych przez Zjazd, proporcjonalnie do liczebności regionów i głosowaniu na listy cząstkowe zgłaszane osobno dla każdego regionu (razem 107 osób). 8 października 1981 ukonstytuowało się prezydium KK, które łącznie z przewodniczącym miało liczyć 19 osób (wybrano 17). Na posiedzeniu KK w dniu 22 października 1981 na wiceprzewodniczących Prezydium wybrano Mirosława Krupińskiego (Region Warmińsko-Mazurski) i Stanisława Wądołowskiego (Pomorze Zachodnie). W skład prezydium weszli również: Ryszard Błaszczyk, Zbigniew Bujak, Władysław Frasyniuk, Andrzej Konarski, Alicja Matuszewska, Jacek Merkel, Janusz Onyszkiewicz, Grzegorz Palka, Józef Patyna, Grażyna Przybylska-Wendt, Zdzisław Rozwalak, Wacław Sikora, Andrzej Słowik, Antoni Tokarczuk, Leszek Waliszewski i Jan Waszkiewicz. KKP, a następnie KK była rozpracowywana przez Wydział III Departamentu III „A” MSW w ramach sprawy obiektowej pod kryptonimem „Aktywni”, założonej 5 marca 1981. Z dniem 1 lipca 1982. sprawa została przekazana Wydziałowi I Biura Studiów MSW. Rozpracowanie zakończono z dniem 19 grudnia 1986.

„Radio Solidarność” na Lubelszczyźnie. Pierwsze dwa nadajniki o mocy 3 W wykonał w Lublinie na początku 1982 Ireneusz Haczewski. Kolejny, o mocy 5 W, przekazał do WSK Świdnik, gdzie ekipę do uruchomienia emisji zorganizował Henryk Gontarz. 29 kwietnia 1983 nadano pierwszą audycję „Radia Solidarność Świdnik”. Radio pracowało przez pięć lat i nadało w tym czasie 43 audycje, od 14 lutego 1984 na ścieżce fonii TVP, z mocą 62 W. Nieliczną ekipą nadawczą kierował Henryk Gontarz, z pomocą najczęściej Franciszka Zawady. Stosowano ścisłą konspirację, nawet przed tymczasowymi władzami Regionu Środkowowschodniego. Liczniejszą grupę stanowili spikerzy oraz osoby przygotowujące nagranie. Szczególnie zaangażowany był Alfred Bondos, oraz: Maria Mańko, Bogumiła Górka, Leszek Fijołek, „Jagoda”, Bolesław i Waldemar Kaczmarczyk, Andrzej Niewczas, Mirosław Sola, Andrzej Sokołowski, Jan Kozak i inni. Poza Świdnikiem „RS” działało jeszcze w kilku innych miejscowościach na Lubelszczyźnie. Około 30 audycji nadano w Puławach, na częstotliwości fonii I pr. TVP. Emisje o zasięgu przekraczającym 20 km dobrze słyszane były w Kazimierzu Dolnym i Dęblinie. Organizowali je: Grzegorz Wołczyk, Zenon Benicki, Alicja i Tadeusz Skiba, Elżbieta Leszczyńska, Anna i Zbigniew Zubowscy, Wacław Hennel i Jan Okoń. Nadawano także w Lublinie, Poniatowej i Łęcznej. Ponadto specjalnie wykonane miniaturowe nadajniki kilkakrotnie przerywały pracę radiowęzłów zakładowych, wchodząc z własnym programem. Wszystkie nadajniki pracujące na Lubelszczyźnie (łącznie było ich kilkanaście) skonstruował Ireneusz Haczewski. Również przekonstruował nadesłane później z Francji trzy fabrycznie wykonane urządzenia, przystosowując je do pracy na ścieżce dźwiękowej TV Lublin i Kielce. Przez siedem lat intensywnej pracy w ręce SB wpadły tylko dwa nadajniki, w tym jeden przypadkowo. Pozostałe przetrwały do dziś.

Głos Śląsko-Dąbrowski. Miesięcznik o zasięgu regionalnym założony we wrześniu 1982 przez Zenona Pigonia. Pierwszy numer ukazał się w październiku 1982 w nakładzie 2 tyś. egz. Redakcję tworzyli: Zenon Pigoń („Zbyszek”, „Wiktor Mat”) jako redaktor naczelny, Helena Strzała „Halina” oraz współpracownicy: Czesław Silczak „Długi” (kolportaż), Barbara Barecka, Maria Czesak, Anna Walisko (kurierki). Miesięcznik początkowo drukowany jest na teranie Warszawy i Łodzi, następnie od maja 1983 na Śląsku. W kwietniu 1983 zostaje w Częstochowie aresztowany Zenon Pigoń w wyniku, czego w maju redaktorem naczelnym zostaje Czesław Silczak. W kolejnych latach w skład redakcji wchodzą: Irena Serafin „Iza”, Jarosław Piwar – od 1984, Maria Kowol od 1984, Henryk Książek od 1986, Zenon Lis – od 1988. Druk początkowo odbywa się metodą sitodruku następnie od 1988 na offsecie otrzymanym od RKW. Pismo od pierwszego numeru ma charakter informacyjno-publicystyczny a jego celem jest informowanie o działaniach podziemia w regionie i w kraju. Zawiera również publikacje o tematyce społeczno-gospodarczej. W 1983 średni nakład to 5 tys. egz. w 1989 wzrasta do 15 tyś. egz. Pismo finansowane jest ze składek struktur podziemnych oraz wpłat czytelników. Od 1983 roku „Głos Śląsko-Dąbrowski” prowadzi działalność wydawniczą. Nakładem wydawnictwa ukazują się pozycje autorstwa m.in. Jana Józefa Lipskiego „KOR” i „Dwie ojczyzny – dwa patriotyzmy” oraz Mariana Terleckiego „Cztery pierwsze dni”. Od 1990 do dnia dzisiejszego wydawnictwo „Głos Śląsko-Dąbrowski” pod nazwą „GŚD” (skrót) prowadzi Adrian Bujara. W l. 1982-1989 ukazało się 79 numerów pisma, ostatni ukazuje się po wyborach w 1989 roku.

Stowarzyszenie Pokolenie – kim jesteśmy?
Stowarzyszenie „Pokolenie” to organizacja, którą powołaliśmy do życia w październiku 1997 roku. Nasze szeregi tworzą ludzie różnych profesji i zawodów. Są wśród nas dziennikarze, politycy, adwokaci, działacze społeczni, twórcy kultury i sztuki – ludzie kreatywni których połączyło przywiązanie do konserwatywnego systemu wartości. Wierni tym wartościom wspieramy wszystkie inicjatywy promujące ideę wolnego społeczeństwa, obronę mechanizmów gospodarki wolnorynkowej oraz poszanowanie dla tradycji i kultury narodowej. Wywodzimy się z różnych grup i środowisk jednak większość z nas swoją pierwszą społeczną działalność prowadziła w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów. To właśnie tam formował się światopogląd wielu z naszych członków. To właśnie tam nabywaliśmy pierwszych doświadczeń.
W ciągu dziesięciu lat aktywności Stowarzyszenia udowodniliśmy, że potrafimy w sposób twórczy realizować założone przez nas cele. W tym czasie zorganizowaliśmy kilkanaście imprez masowych, kulturalnych i charytatywnych. Rozpoczęliśmy działalność wydawniczą i naukową głównie w aspekcie badań nad najnowszą historią Polski. W ostatnim czasie zaczęliśmy realizację projektów szkoleniowo-doradczych skierowanych zarówno do sektora małych i średnich przedsiębiorstw jak i osób zagrożonych wykluczeniem społecznym. Zgodnie z naszym statutem prowadzimy działania na rzecz rozwoju regionu, popularyzacji kultury i sztuki oraz promujemy działalność na rzecz wyzwalania świadomości społecznej i politycznej. Bliskie są nam działania zamierzające zarówno do popularyzowania idei samorządności lokalnej jak i integracji europejskiej. Nasze pomysły udało się zrealizować między innymi dzięki nawiązaniu współpracy z Telewizją Polską w Warszawie oraz jej regionalnym oddziałem w Katowicach, Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Instytutem Pamięci Narodowej oraz wieloma innymi instytucjami państwowymi i samorządowymi, organizacjami pozarządowymi oraz podmiotami gospodarczymi. Terenem naszej działalności są przede wszystkim Katowice choć wiele z naszych zamierzeń realizowaliśmy w innych regionach naszego kraju. Staramy się działać, tworzyć i dyskutować. Robić wszystko to w co wierzymy,  ufamy, że działalność ta przyniesie efekty nie tylko nam ale również naszemu bliskiemu i dalszemu otoczeniu.
W ciągu ubiegłych lat członkowie Stowarzyszenia „Pokolenie” zrealizowali następujące projekty:

Sierpień 2005
rozpoczęcie realizacji trzech projektów w ramach programu ZPORR 2.5 „Promocja przedsiębiorczości”. W ramach tych projektów udzieliliśmy wsparcia finansowego i merytorycznego osobom, które zamierzają otworzyć własną działalność gospodarczą: „Moja firma – moja kariera” dla w powiatach bielski i pszczyńskim, „Przedsiębiorczość moja szansa” dla mieszkańców powiatów jastrzębskiego i rybnickiego oraz „Moja firma – moja kariera. Promocja przedsiębiorczości w powiecie częstochowskim”. Projekty zostaną zakończone w lipcu 2007.
opracowanie tekstu wkładki o historii NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, która została załączona do albumu-monografii pt. „Droga do niepodległości. Solidarność 1980-2005”. Album został wydanym przez Oficynę Wydawniczą „Volumen” we współpracy z Komisją Krajową NSZZ „Solidarność”. Oprócz części opisowej na potrzeby albumu sporządzonych zostało 200 biogramów oraz 20 haseł encyklopedycznych. Członkowie stowarzyszenia koordynowali również pracę nad wkładką małopolską i podbeskidzką.
wydanie wkładki prasowej pt. „Droga do wolności”, której tematem było powstanie i historia NSZZ „Solidarność”. Wkładka w nakładzie 80 tyś. egzemplarzy i objętości 24 stron została dołączona do Dziennika Zachodniego pisma o zasięgu regionalnym.
współrealizacja z Telewizją Polska w Katowicach filmu dokumentalnego „Sierpień gniewnych ludzi”.
współpraca merytoryczna przy opracowywaniu zawartości programu multimedialnego nagranego następnie na nośnik CD o historii Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Huty Katowice.

Listopad 2005

• opracowanie i wydanie na nośniku CD prezentację multimedialną pt.: „25 lat NZS” podsumowującą dwudziestopięcioletnią działalność organizacji na śląskich uczelniach.

Luty 2006

• wydanie wraz z Dziennikiem Zachodnim wkładki historycznej w nakładzie 80 tyś. egzemplarzy dotyczącej rocznicy powstania Niezależnego Zrzeszenia Studentów
• współpraca z Telewizją Polska w Katowicach przy realizacji filmu dokumentalnego „Moja prywatna historia NZS”.

Marzec 2006

• od marca do grudnia Stowarzyszenie Pokolenie redagowało w Dzienniku Zachodnim cotygodniowy cykl artykułów na temat historii NSZZ „Solidarność”. Cykl liczył 40 odcinków wzbogaconych kalendarium wydarzeń oraz bogatym materiałem fotograficznym z naszych archiwów. 

Czerwiec 2006

• w ramach Programu Operacyjnego „Patriotyzm jutra” wdrażanym przez Narodowe Centrum Kultury rozpoczęliśmy realizację projektu „Encyklopedia Solidarności – wersja internetowa”. Zgodnie z założeniami stworzyliśmy stronę internetową WWW.encyklopedia-solidarnosci.pl (która została odwiedzona przez internautów ponad 21000 razy) na którą wprowadziliśmy 800 biogramów oraz 80 haseł tematycznych. Na stronach pojawiło się około 150 zdjęć oraz wprowadzony został system odsyłaczy pomiędzy hasłami encyklopedycznymi a biogramami poszczególnych działaczy.

Wrzesień 2006

• rozpoczęliśmy realizację projektów w ramach programu ZPORR 2.5. Jest to program bliźniaczy w stosunku do projektu uruchomionego w sierpniu 2005 roku. Tym razem realizowany jest jednak na terenie całego województwa Śląskiego. Jego realizacja trwać będzie do końca lutego 2008 roku. 

Listopad 2006

• w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego Rozwój Zasobów Ludzkich, Działanie 2.3, schemat a: Doskonalenie umiejętności i kwalifikacji kadr stowarzyszenie rozpoczęło realizację projektu "Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw przez podniesienie kwalifikacji pracowników". Projekt skierowany jest do pracowników Polskich Kolei Państwowych i realizowany jest do dnia dzisiejszego.

Grudzień 2006

• ogólnopolski program TVP 3 rozpoczyna codzienną emisję 31 odcinkowego cyklu dokumentalnego pt. „Niepokorni”. Produkcja cyklu którego byliśmy konsultantami i współautorami trwała kilka miesięcy. Dokument opowiadał o działaczach podziemia którzy w III Rzeczpospolitej nie zaistnieli w życiu publicznym, a bez których Polska nigdy nie odzyskałaby niepodległości.
• wydanie wspólnie z Dziennikiem Zachodnim 16 stronnicowej wkładki poświęconej wydarzeniom i historii krzyża wujkowego aż do 1989 roku.
• współorganizacja wraz z Narodowym Centrum Kultury wystawy upamiętniającej pacyfikację KWK „Wujek”. Wystawa stała się jednym z głównych punktów obchodów rocznicowych. 16 grudnia wystawę zwiedził Prezydent RP Lech Kaczyński. Na potrzeby wystawy wyprodukowaliśmy prezentację multimedialną o wydarzeniach w kopalni pt. „Czarne Serca”. Prezentacja na płytach CD była bezpłatnie rozdawana młodzieży odwiedzającej ekspozycję.
• wydanie wspólnie z Oficyną Wydawniczą „Volumen” dwóch albumów „Idą pancry na Wujek” oraz „Wojna z narodem”. 
• zorganizowanie ogólnokrajowej akcji bilboardowo-citylightową pt. „Nie zabijaj” której główną ideą było zwrócenie społecznej uwagi na zagadnienia zbrodni totalitarnych w kraju.

Styczeń 2007

• współpraca z TVP 3 o/Katowice przy realizacji cyklu dokumentalnego Encyklopedia Solidarność.

Kwiecień 2007

• organizacja wspólnie z gdańską Fundacją Centrum Solidarności oraz Instytutem Pamięci Narodowej w Katowicach konferencji „Opór wobec stanu wojennego na Śląsku i Zagłębiu”. W trakcie konferencji odbyła się debata o stanie wojennym w Regionie Śląsko-Dąbrowskim oraz dyskusja o oporze i organizacji struktur podziemnych. Gościem konferencji był m.in. prof. Jerzy Buzek oraz prof. Andrzej Stelmachowski, który w imieniu Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego odznaczył grupę śląskich działaczy podziemnej Solidarności.

Lipiec 2007 
rozpoczęcie realizacji projektów „Encyklopedia Solidarności. Digitalizacja pism i czasopism wydawanych w latach 1976-1989” oraz „Badanie aktywności niezależnych środowisk studenckich województwa katowickiego w latach 1980-1989”.

Grudzień 2007

• Na stronach Encyklopedii Solidarności pojawia się 90000 skanów gazet wydawanych w latach 1976-89. Obydwa projekty rozpoczęte w lipcu zostają ukończone.

Luty 2008

• W Katowicach odbywa się zorganizowana przez IPN oraz Stowarzyszenie konferencja poświęcona 30 rocznicy powstania pierwszych Wolnych Związków Zawodowych.

Marzec 2008

• Zakończenie kolejnego etapu badań w ramach projektu Encyklopedia Solidarności zamykającego się stworzenie 1260 biogramów oraz 830 haseł.

Sierpień – Wrzesień 2008

• Wydanie wraz z Dziennikiem Zachodnim 5 zeszytów „Ludzie Solidarności” ukazujących się co tydzień jako dodatek do gazety.   

Wrzesień 2008

• Zostaje zrealizowany dla Programu 1 TVP film „Piasek w tryby” opowiadający o górniczych strajkach z 1988 roku.

Sponsorzy projketu „Encyklopedia solidarnosci”
MECENAS PROJEKTU:

SPONSORZY:
PROJEKT ZOSTAŁ OBJĘTY PATRONATEM RADY OCHRONY PAMIĘCI WALK I MĘCZEŃSTWA
PROJEKT ENCYKLOPEDIA SOLIDARNOŚCI WSPÓŁFINANSOWANY JEST W RAMACH PROGRAMU OPERACYJNEGO PATRIOTYZM JUTRA OGŁOSZONEGO PRZEZ MINISTERSTWO KULTURY I DZIEDZICTWA NARODOWEGO.