Policjant dramaturg

Rzadko zdarza się więc, aby ktoś potrafił z sukcesem pogodzić dwie całkiem różne profesje. Warto tedy odnotować niezwykłą premierę sztuki teatralnej pt. "Fabryka", jaka odbyła się w Tarnowie. Jej autorem jest bowiem policjant w czynnej służbie, a treść oparł na autentycznych wydarzeniach sprzed 9 lat.
   
Wprawdzie osób, uważających się za utalentowanych w dziedzinie literatury nigdy nie brakowało, ale czymś innym jest pisanie dla własnej przyjemności (do szuflady) w ramach uprawiania hobby, czymś innym natomiast upublicznianie - i to z powodzeniem, zważywszy na pierwsze recenzje - płodów swego pióra.
   
Nadkomisarz Marcin Skóra odtworzył w "Fabryce" historię sprzed 9 lat, kiedy był jeszcze aspirantem. Tarowska policja prowadziła wówczas poszukiwania zaginionego małżeństwa. Niestety, odnaleźli zwłoki. Dramatyczny moment nastąpił właśnie w momencie odkrycia ich ciał. Jeden z policjantów nagle strzelił sobie w głowę. Jak się okazało, popełnił samobójstwo, używając tego samego pistoletu, z którego wcześniej zastrzelił oboje poszukiwanych małżonków, a byli nimi... jego siostra i szwagier. Zabójca umarł na rękach Skóry.
   
To przeżycie wstrząsnęło stróżem prawa, ale natchnęło go zarazem do opisania go w sztuce.
   
- Jest to pretekst do tego, aby opowiedzieć o policjancie, który nie jest bohaterem, jakiemu wszystko się udaje, bo tak bywa wyłącznie w serialach kryminalnych. Teatr jest zaś moją pasją i napisanie tego tekstu to jest takie spełnienie marzeń - powiedział autor "Fabryki" reporterowi Telewizji Kraków.
   
Zdaniem reżysera Andrzej Prokopa, sztuka Skóry ma wszystko, czego potrzeba, by podbić serca widzów: jest dobrze napisana żywym językiem.
   
Jak powiedział dziennikarzowi tarnowski nadkomisarz, jego teatralna pasja przydaje mu się czasem i w policyjnej robocie. Kiedyś, po serii brutalnych napadów na kobiety, wprowadził do akcji policjantów, przebranych, ucharakteryzowanych i przeszkolonych właśnie w miejscowym teatrze. Sprawca podobno był w szoku, gdy wyglądająca na pięćdziesięcioletnią kobieta nagle zdjęła perukę, przemówiła męskim głosem i założyła mu kajdanki.
   
Marcin Skóra jest więc nie tylko utalentowanym dramaturgiem, ale także niezłym aktorem. Mam nadzieję, że jego przełożeni nie są nastawieni sceptycznie wobec jego dodatkowych zajęć i pozwolą mu twórczo wykorzystywać pozazawodowe zdolności w odpowiedzialnej służbie policyjnej oraz vice versa.

Jerzy Bukowski