Janusz Sanocki ujawnia kulisy demokracji w Polsce

Janusz Sanocki, skądinąd znany ze swojej otwartości, bezkompromisowości i krytycyzmu, pisze i publikuje wspomniana książkę akurat teraz – przed jesiennymi wyborami. A więc w sytuacji, w której inni kandydaci uważają bardzo, aby “sobie nie zaszkodzić”. Sanocki funkcjonuje jednak inaczej niż “inni”. On nie boi się ujawnienia prawdy i nie pragnie przypodobać się wyborcom za wszelką cenę. Ciągle powtarza: “jestem i pozostane soba - albo mnie wybiorą albo nie”.

Warto przytoczyć ciekawy fragment książki, dotyczący pracy w Sejmie:

“Mechanizmy we wszystkich partiach i komitetach były (i będą w najbliższych wyborach) takie same - dopóki nie zmieni się ordynacji wyborczej. Wódz wskazuje kandydatów na posłów i oni posłami zostają - oczywiście pod warunkiem, że partia przekroczy próg wyborczy. 2/3 obecnego Sejmu to posłowie, którzy kandydowali z pierwszego, drugiego lub trzeciego miejsca na liście wyborczej. Pozostali - najczęściej z PiS i PO, które to listy wzięły więcej i umożliwiły wejście do Sejmu nielicznym kandydatom z dalszych miejsc.

To ja się uprzejmie pytam wszystkich polskich socjologów i politologów - kto wybiera posłów? Wyborca czy lider partii, który decyduje kto będzie na pierwszym, drugim czy kolejnych miejscach, a kto w ogóle nie dostanie szansy na kandydowanie i uzyskanie statusu "reprezentanta Narodu".

Powyższy fragment książki nie wymaga chyba komentarza. Janusz Sanocki rozpracowuje krok po kroku dysfunkcjonalność ordynacji wyborczej w Polsce, krytykuje system list partyjnych, określając Sejm „karykatura parlamentu”. Książka nie zawiera jednak tylko krytyki mechanizmów politycznych w polskim procesie rządzenia. Sanocki podaje proste i możliwe rozwiązania aktualnego niedemokratycznego systemu wyborczego, proponując wprowadzenie jednomandatowych okręgów wyborczych.

Sanocki nie byłby Sanockim, gdyby nie wypowiedział się na temat chorego wymiaru sprawiedliwości w Polsce. Pisze między innymi:

„Przyczyną patologii w wymiarze sprawiedliwości jest naruszenie fundamentalnej zasady zwierzchnictwa Narodu nad każdą władzą Rzeczypospolitej. Zasada ta jest zapisana w art. 4 Konstytucji i mówi:

"Władzę zwierzchnią w Rzeczypospolitej sprawuje Naród. Naród sprawuje władzę przez swoich przedstawicieli albo bezpośrednio".

Tymczasem sędziowie - pełniąc władzę sądowniczą - sami siebie wybierają i sami siebie kontrolują - co stanowi absolutny dziwoląg ustrojowy i co właśnie jest źródłem narastającej patologii i korupcji.”

Książkę warto przeczytać i warto również głosować na Janusza Sanockiego – ostatniego Mohikanina na polskiej scenie politycznej, walczącego o przywrócenie demokratycznych reguł rządzenia polskim państwem. Tego z pewnością jeszcze nie było na polskim rynku księgarskim: kandydat do parlamentu (Senatu) ujawnia niekompetencje tego organu tuż przed wyborami. Czy Sanocki wie co robi? A może jest jedynym kandydatem do parlamentu, który wie co robi?

Na te pytania Czytelnik może odpowiedzieć po przeczytaniu tej jedynej w swoim rodzaju lektury polskiej (semi)demokracji.