Spór o szefa Sztabu Generalnego WP

To, że nasi politycy potrafią pokłócić się o wszystko, nie jest niczym dziwnym, ani nowym. Niedobrze się jednak dzieje, jeżeli do swojej walki wciągają "wiekiego niemowę", jakim zawsze i wszędzie powinna być w cywilizowanym świecie armia. Skoro ten konflikt został już jednak upubliczniony przez "Dziennik", wielu generałów zacznie się teraz zapewne zastanawiać, którą z jego stron poprzeć: pałac prezydencki, czy też resort obrony? Otworzy się szerokie pole dla kalkulacji i spekulacji, które nie poprawią kondycji naszych sił zbrojnych.
   
W tym przypadku zapis konstytucyjny jest jednoznaczny, ale nie wyobrażam sobie, aby tak ważna decyzja, dotycząca powołania osoby faktycznie dowodzącej Wojskiem Polskim, mogła zapadać bez wypracowania porozumienia pomiędzy najważniejszymi politykami. Zwany często "pierwszym żołnierzem Rzeczypospolitej" szef Sztabu Generalnego WP powinien być nie tylko całkowicie apolityczny, ale też równie wysoko oceniany przez predydenta, premiera, resortowego ministra, a także swoich kolegów - generałów i wyższych oficerów, pełniących kluczowe funkcje w wojsku.
   
Źle by się stało, gdyby w ramach wyrywania sobie kompetencyjnych uprawnień, obecni sternicy państwowej nawy RP nawiązali do fatalnych wzorów z początku lat 20. minionego wieku, kiedy to wybuchł poważny spór w tej samej materii pomiędzy marszałkiem Józefem Piłsudskim a zdominowanymi przez jego politycznych przeciwników rządem i szefostwem armii (w tym generałem Władysławem Sikorskim).
   
Jeszcze nie jest za późno, aby wszyscy szykujący się do wojny o mianowanie szefa Sztabu Generalnego WP politycy zapanowali nad emocjami i spokojnie, rzeczowo przedyskutowali tę jakże istotną dla bezpieczeństwa Polski sprawę. Armia jest bowiem instytucją, której w żadnym wypadku nie wolno wykorzystywać do kolejnej awantury na szczytach władzy.

Jerzy Bukowski