Gabinet polityczny wójta

W gminach do 20 tysięcy mieszkańców może on liczyć trzy osoby, do 100 tysięcy - pięć, a w większych siedem lub więcej.
   
Jest to - moim zdaniem - jeden z najbardziej kuriozalnych pomysłów, jakie zostały ostatnio wprowadzone w życie w Polsce. Wielu politologów, socjologów i publicystów uważa go za typowy "skok na kasę". Wiadomo bowiem, że zespoły doradców i asystentów buduje się nie wedle kryteriów fachowości, ale lojalności; zazwyczaj są one  traktowane jako miejsca zatrudniania członków tej partii (koalicji), której reprezentanci objęli władzę. Teraz rozdawnictwo synekur obejmie również samorządy.
   
Co ciekawe, do przygotowanego przez rząd projektu nowelizacji odnośnej ustawy nie zgłaszała tym razem pretensji sejmowa opozycja. Układ politycznych sił w samorządach jest bowiem bardzo różny, więc każdej partii tak samo zależy na możliwości wynagradzania posadami swych wiernych członków.
   
No cóż, takie mamy czasy, że trudno w ogóle wyobrazić sobie, iżby ktokolwiek chciał doradzać ludziom sprawującym władzę z dobrego serca, społecznie, bez pobierania za to żadnego wynagrodzenia. Mimo to samo sformułowanie "gabinet polityczny wójta" brzmi dla mnie dosyć niepoważnie.

Jerzy Bukowski