Odszedł wielki muzykolog

Stefan Kisielewski napisał o nim, że „w okresie PRL był jednym z niewielu porządnych i niezłajdaczonych ludzi w środowisku muzycznym”.

3 maja 2017 roku prezydent Andrzej Duda wręczył mu Order Orła Białego „w uznaniu znamienitych zasług w działalności na rzecz rozwoju i upowszechniania polskiej kultury muzycznej, za osiągnięcia w pracy naukowej, artystycznej i twórczej”.

- Wielki piewco polskiej muzyki, ogromnie za to dziękuję, że pan profesor przez wszystkie lata swojej służby dla Rzeczypospolitej, dla polskiej kultury, odkrywał dla nas to, co w skarbnicy twórczości naszych kompozytorów najważniejsze, to, co pokazuje, że oni są naszymi kompozytorami - zwrócił się wówczas do prof. Tomaszewskiego Prezydent RP (wszystkie cytaty za portalem internetowym krakowskiego wydania „Gościa Niedzielnego”).

Pięć lat wcześniej nadano mu tytuł Honorowego Obywatela Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa.

„Mieczysław Tomaszewski uosabia cnoty, jakie zwykło przypisywać się przedstawicielom nauk humanistycznych - wytrwałość w dążeniu do prawdy, poświęcenie swojej dziedzinie, wrażliwość na piękno, przekonanie, że sztuka stanowi jedno z najwyższych dóbr w życiu pojedynczych ludzi i społeczności" - napisano w uchwale Rady Miasta Krakowa.

- Był niewątpliwie humanistą w każdym calu, wybitnym erudytą o iście renesansowych horyzontach. Ta rozległość jego zainteresowań zawsze mnie uskrzydlała i dopingowała - powiedziała portalowi muzykolog, autorka książki o Chopinie, przez wiele lat współpracująca z prof. Tomaszewskim w PWM doktor Bożena Weber.

A znana krakowska publicystka muzyczna Agnieszka Malatyńska-Stankiewicz dodała.

- Zadziwiała jego żywotność. Jeśli idzie o sprawy naukowe, bezsprzecznie na plan pierwszy wybijają się jego trwające ponad pół wieku badania nad Chopinem, zakończone wielką księgą „Chopin. Człowiek, dzieło, rezonans”, za którą otrzymał prestiżową Nagrodę im. Jana Długosza. Język jego książek naukowych nie był przy tym hermetyczny, lecz bardzo klarowny, wysmakowany literacko. Jego wielkim dziełem jest również krakowskie Państwowe Wydawnictwo Muzyczne, którym kierował przez kilkadziesiąt lat. Zawdzięczamy mu rozpoczęcie ukończonej w 2012 roku wielotomowej „Encyklopedii muzycznej”. Mógł pójść na łatwiznę i po prostu wydać tłumaczenie którejś z encyklopedii obcojęzycznych. On porwał się zaś na zrobienie tego polskimi siłami, i to nie tylko muzykologicznymi, ale także polonistycznymi, filozoficznymi, plastycznymi.

„Książki i partytury utworów muzycznych ukazywały się dzięki niemu nie tylko na wysokim poziomie merytorycznym, lecz także w wysmakowanej szacie graficznej. Edytorstwu muzycznemu, analizie i estetyce dzieł muzycznych poświęcał swoje wykłady w Akademii Muzycznej i na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako muzykolog i edytor dzieł muzycznych, prof. Tomaszewski zasłynął z prac dotyczących Fryderyka Chopina. Jako uczony analityk dzieł muzycznych napisał z kolei wiele prac dotyczących m.in. Chopina, pieśni romantycznej i Krzysztofa Pendereckiego. Inicjował interdyscyplinarne międzynarodowe spotkania muzyczne w Baranowie Sandomierskim. Potrafi również pisać i mówić o muzyce w sposób przystępny, czego dowiódł w książkach i audycjach muzycznych o Chopinie. Był czułym mężem, ojcem piątki dzieci, dziadkiem i pradziadkiem. Był także czcicielem Matki Bożej, znawcą i miłośnikiem botaniki, literatury (znał osobiście Marię Rodziewiczównę) oraz sztuki” - napisał o nim Bogdan Gancarz w portalu „Gościa Niedzielnego”.

Michał Klonowski
Polish Pages Daily News
Amerykański Portal Polaków