Dzień Polskiego Państwa Podziemnego

„W dniu 27 września 1939 r., w obliczu kapitulacji stolicy, powstała pierwsza konspiracyjna organizacja niepodległościowa - Służba Zwycięstwu Polski. To historyczne wydarzenie zapoczątkowało budowę Podziemnego Państwa Polskiego, fenomenu w dziejach nie tylko - II Wojny Światowej. Obok pionu wojskowego - Armii Krajowej - i współpracujących z nią innych formacji Polski Walczącej, istotną rolę odegrał podziemny parlament - Rada Jedności Narodowej, a zwłaszcza rozległa, obejmująca cały obszar Rzeczypospolitej i obie okupacje, działalność Delegatury Rządu na Kraj. To ona stworzyła ogromny, nie mający odpowiednika nigdy i nigdzie aparat rzeczywiście Polskiego Państwa Podziemnego - od spraw wewnętrznych, poprzez tajną oświatę i kulturę, wymiar sprawiedliwości, aż po komórki przygotowujące akty legislacyjne dla przyszłego niepodległego państwa.

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża szczególną wdzięczność i szacunek twórcom, ofiarnym działaczom podziemnych struktur Państwa Polskiego, a także tym wszystkim, którzy w wyjątkowo trudnych warunkach, z narażeniem własnego życia walczyli o niepodległość Ojczyzny.

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, pamiętając o ich poświęceniu, walce i umiłowaniu Ojczyzny, ustanawia dzień 27 września - Dniem Podziemnego Państwa Polskiego".

Niestety, mało kto pamięta dzisiaj o tej dacie. Jeśli napisałem w pierwszym zdaniu, że "obchodziliśmy" po raz 11. tę uroczystość, to wypada mi sarkastycznie spuentować, że większość Polaków zrobiła to szerokim łukiem.

Nie ma się jednak czemu specjalnie dziwić. Skoro ankietowani przed 1, 6 i 15 sierpnia, 1 i 17 września, a nawet 11 listopada rodacy mają kłopot z przypisaniem owym  dniom ważnych wydarzeń z naszej najnowszej historii, to trudno wymagać od nich, aby cokolwiek wiedzieli o powstaniu w obleganej przez Niemców Warszawie Służby Zwycięstwu Polski, przekształconej następnie w Związek Walki Zbrojen i wreszcie w Armię Krajową.

Ponieważ użytkownikami portalu poland.us są też zapewne młodzi Polacy, pozwolę sobie przypomnieć na koniec tekst przysięgi, jaką składała każda osoba, przyjmowana w szeregi AK:

„W obliczu Boga Wszechmogącego i Najświętszej Maryi Panny, Królowej Korony Polskiej kładę swe ręce na ten Święty Krzyż, znak Męki i Zbawienia, i przysięgam być wiernym Ojczyźnie mej, Rzeczypospolitej Polskiej, stać nieugięcie na straży Jej honoru i o wyzwolenie Jej z niewoli walczyć ze wszystkich sił - aż do ofiary życia mego.    Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej i rozkazom Naczelnego Wodza oraz wyznaczonemu przezeń Dowódcy Armii Krajowej będę bezwzględnie posłuszny, a tajemnicy niezłomnie dochowam, cokolwiek by mnie spotkać miało.
Tak mi dopomóż Bóg".
Przyjmujący potwierdzał:
„Przyjmuję Cię w szeregi Armii Polskiej, walczącej z wrogiem w konspiracji o wyzwolenie Ojczyzny. Twym obowiązkiem będzie walczyć z bronią w ręku. Zwycięstwo będzie Twoją nagrodą. Zdrada karana jest śmiercią".

Czy doczekamy czasów, w których przynajmniej część naszych rodaków utrwali sobie w pamięci Dzień Polskiego Państwa Podziemnego?

Jerzy Bukowski