Wino nie pisane patykiem

A chętnych do uprawy winorośli jest w Polsce wiele osób, zwłaszcza w Małopolsce i na Podkarpaciu, gdzie panują najlepsze warunki klimatyczne. Dawniej głównym ośrodkiem krajowego winiarstwa była Zielona Góra, ale planowa gospodarka socjalistyczna doprowadziła do całkowitego zniszczenia tamtejszych krzewów winnych, na miejscu których stoją dzisiaj bloki z wielkiej płyty.    

Nikt nie zamierza oczywiście konkurować w Polsce z takimi potęgami winiarskimi, jak Francja, Hiszpania, Włochy, czy bardzo ostatnio popularne w tej dziedzinie kraje południowej Ameryki oraz Australia. Na naszej ziemi nie powstanie trunek porównywalny z chianti lub rioją, ale fachowcy twierdzą, że swobodnie możemy konkurować z wieloma innymi, mniej prestiżowymi gatunkami.    

Polski klimat sprzyja produkcji raczej białych niż czerwonych win. Takie też szczepy zadomowiły się w rodzimym klimacie, są już sprawdzone i docenione przez kiperów. Sam byłem kiedyś na degustacji, w trakcie której wśród znakomitych zagranicznych trunków ulokowano jedno wino krajowej produkcji, zatajając jednak ten fakt. Kilku znawców wystawiło mu znakomitą opinię, stawiając na równi z pozostałymi. Na koniec organizatorzy ogłosili, że było to białe wino spod Jasła.    

W wielu krajach zachodniej Europy panuje moda na picie piwa warzonego w małych, lokalnych browarach. W Chorwacji, Czarnogórze, czy we Włoszech możemy napić się domowego wina, śliwowicy i rakiji, które produkuje na potrzeby własne i wakacyjnych gości niemal każdy gospodarz, wynajmujący pokoje w wypoczynkowych miejscowościach nad Adriatykiem.     

U nas była to przez dziesięciolecia działalność nielegalna, grożąca nieprzyjemnymi konsekwencjami administracyjnymi i prawnymi. Jedyne legalnie dostępne wina w naszych sklepach miały niewiele wspólnego ze swymi zagranicznymi odpowiednikami, ponieważ wytwarzano je ze zgoła innych niż winogrona owoców, obficie faszerując za to siarką. Były to tak zwane wina patykiem pisane.    

Cieszę się, że polscy parlamentarzyści wreszcie usunęli absurdalną, postkomunistyczną barierę, nie pozwalającą na legalne produkowanie i sprzedawanie normalnego wina przez prywatnych wytwórców. Pierwszy toast krajowym trunkiem z winogron będzie wypadało wznieść na ich zdrowie.

Jerzy Bukowski