Stadion Narodowy imienia Jana Pawła II?

Trzeba powiedzieć, że parlamentarzyści PiS zawiesili w tej sprawie poprzeczkę najwyżej, jak się tylko da. Trudno będzie bowiem zgłaszać inne propozycje, skoro Jan Paweł II jest powszechnie uważany za największego Polaka w historii.    

Autor tego pomysłu, poseł Artur Górski (który w przeszłości zasłynął inicjatywą nadania Jezusowi Chrystusowi tytułu króla Polski) przypomina, że właśnie mija 25. rocznica Mszy Świętej, odprawionej przez Jana Pawła II 17 czerwca 1983 roku na błoniach Stadionu X-lecia, gdzie ma obecnie stanąć Stadion Narodowy. Ma też nadzieję, „że ten patron będzie przypominał kibicom o ich zobowiązaniu, które złożyli na wieść o śmierci Ojca Świętego, że przestaną się awanturować i będą się starali godnie zachowywać podczas zawodów sportowych”.    

Sceptycznie, a zarazem realistycznie podchodzi do tej propozycji arcybiskup Kazimierz Nycz, metropolita warszawski. W wywiadzie dla „Życia Warszawy” powiedział, że „otoczenie Jana Pawła II było ostrożne w nadawaniu jego imienia różnym instytucjom” a ewentualna decyzja „musi być poprzedzona głębokim namysłem społecznym”. Abp Nycz zdaje też sobie sprawę, że „to imię byłoby ogromnym wyzwaniem dla kibiców, zwłaszcza kłopotliwych”.    

Warto przypomnieć, że trzy tygodnie temu Porozumienie Organizacji Kombatanckich i Niepodległościowych w Krakowie zaproponowało ministrowi Drzewieckiemu na patrona Stadionu Narodowego Ryszarda Siwca, który popełnił samobójstwo poprzez samospalenie na trybunach Stadionu X-lecia 8 września 1968 roku w proteście przeciw inwazji wojsk Układu Warszawskiego (w tym polskich) na Czechosłowację. List otwarty POKiN do szefa resortu sportu i turystyki opublikowany został w portalu poland.us 14 czerwca.    

Z jednej strony trudno w ogóle przeciwstawiać kogokolwiek (czy będzie to Ryszard Siwiec, czy jakiś inny wielki patriota bądź sportowiec) Janowi Pawłowi II, zwłaszcza że Stadion Narodowy będzie reprezentacyjnym obiektem dla całej Polski, z drugiej trzeba jednak nieco oszczędniej gospodarować jego imieniem, niekoniecznie nadając je bez umiaru i opamiętania.

Jerzy Bukowski