Rockowa lekcja patriotyzmu

Pozytywnej odpowiedzi na to pytanie udzielili muzycy z grupy Sabaton, którzy swoją piosenkę pt. „40 : 1” poświęcili oddziałowi kapitana Władysława Raginisa, broniącemu we wrześniu 1939 roku reduty pod Wizną. Tytuł utworu oddaje proporcje sił obu stron (720 : 42,2 tysiąca), a tekst wychwala odwagę polskich żołnierzy, stawiających przez kilka dni skuteczny opór pancernym zagonom generała Hansa Guderiana.
   
Piosenka zachwyciła polskich miłośników Sabatona, którzy podłożyli pod tekst fragmenty dokumentalnych obrazów z wojny obronnej 1939 roku oraz z filmu fabularnego „300”, opowiadającego o heroicznej postawie dowodzonych przez Leonidasa Spartan w wąwozie Termopile, gdzie zmagali się z przeważającymi siłami Persów i ostatecznie wszyscy polegli, ale nie poddali się wrogom.
Kpt. Raginis również nie poddał się Niemcom, walcząc do wyczerpania amunicji, po czym popełnił samobójstwo, wysadzając się granatem. Ocalała garstka jego podwładnych złożyła broń dopiero wówczas, gdy Niemcy zagrozili rozstrzelaniem wziętych wcześniej do niewoli ich kolegów.
   
Wpuszczony do internetowego portalu www.youtube.com teledysk robi obecnie w Polsce wielką furorę: w ciągu dwóch tygodni miał ponad ćwierć miliona odsłon. Informacja o nim przekazywana była początkowo drogą internetową, po kilku dniach rozpowszechniły ją także media.
   
Piosenka specjalizującej się w tematyce wojennej szwedzkiej grupy (śpiewała ona m.in. o lądowaniu sprzymierzonych w Normandii, o Stalingradzie i o alianckich konwojach, atakowanych przez u-booty) stała się asumptem do dyskusji na temat nowoczesnych form krzewienia patriotyzmu.
 
Przypomniano przy tej okazji podobne dokonania polskiego zespołu muzycznego „Lao Che”, który zajął się w swych utworach kultywowaniem pamięci o powstańcach warszawskich oraz komiksy, poświęcone temuż wydarzeniu, jak również innym faktom i postaciom z najnowszej historii Polski. Rzeszowscy historycy przedstawili w takiej właśnie formie biografię Łukasza Cieplińskiego – jednego z ostatnich dowódców antykomunistycznej partyzantki po 1945 roku.
   
Okazuje się, że budzenie uczuć patriotycznych może być dzisiaj przeprowadzane w różnej formie, nawet odległej od dotychczasowych standardów i przy ogromnym zaangażowaniu młodych ludzi, umiejętnie trafiających do swoich rówieśników poprzez nowoczesne formy audiowizualne.

Jerzy Bukowski