O order dla Ojca Adama

W podjętej przez obradujący w Warszawie X Zjazd ZHR uchwale Ojciec Adam określony został jako ten, „który tworzył  duszpasterstwo harcerskie w latach 80.”, chroniące wiernie służących Bogu, Polsce i bliźnim młode druhny i druhów „przed marksistowską indoktrynacją”. Ten wspaniały dominikanin był odważnym żołnierzem i niestrudzonym wychowawcą, który znakomicie „łączył pokolenie żołnierzy Armii Krajowej z pokoleniem najmłodszych harcerzy”.
   
Zdaniem delegatów na Zjazd, „jego miejsce jest wśród Wielkich Polaków” i dlatego w pełni uzasadniona wydaje się prośba o nadanie mu najwyższego odznaczenia, jakim dysponuje niepodległa Rzeczpospolita.
  
W ślad za tą uchwałą podobny wniosek wystosowało do Prezydenta Kaczyńskiego POKiN. Kombatanci z radością powitali inicjatywę ZHR, równie bezdyskusyjnie uznając Ojca Adama za osobę ze wszech miar godną insygniów Orderu Orła Białego. Bardzo ucieszyło ich, że na taki pomysł wpadli jego najmłodsi wychowankowie.
 
Zdaniem obu organizacji, skoro nie udało się przeprowadzić tej procedury przed pogrzebem, można odłożyć ją nieco w czasie. Na pewno znajdzie się dogodna data (choćby rocznica zdobycia Monte Cassino przez II Korpus Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, Święto Wojska Polskiego, czy Święto Niepodległości) do ogłoszenia decyzji Kapituły Orderu oraz Prezydenta RP, co pozwoli raz jeszcze publicznie przywołać świetlaną pamięć o tej pięknej postaci.
   
O tym, jak powszechnie kochano i szanowano Ojca Adama, najlepiej świadczyła obecność kilkutysięcznej rzeszy rodaków (także spoza kraju) oraz las sztandarów na jego pogrzebie, który stał się wielką manifestacją patriotyzmu kilku pokoleń Polaków. Jeżeli ktoś z niedawno zmarłych koryfeuszy miłości ojczyzny zasługuje na Order Orła Białego, to z pewnością właśnie zmarły 2 kwietnia w 97. roku pracowitego życia Ojciec generał Studziński.

Jerzy Bukowski