Platforma Antyobywatelska

Wyłoniony przez nich komitet uzyskał wszelkie wymagane prawem zezwolenia na budowę pomnika, ogłosił i rozstrzygnął konkurs na jego kształt, zebrał sporo pieniędzy od osób, którym bliskie są ideały patriotyczne, doprowadził do uroczystego wmurowania w 2001 roku kamienia węgielnego. Lokalizacja znaku pamięci o ludziach, którzy oddali życie za niepodległość Polski w sąsiedztwie budynków, będących w czasach PRL siedzibami (a także kazamatami) NKWD i UB, a przy okazji na miejscu zajmowanym przez kilkadziesiąt lat przez pomnik Armii Czerwonej, była znakomitym pomysłem.    

Wszystko zmierzało już ku pomyślnemu finałowi, kiedy nagle młodzi lokalni politycy Platformy Obywatelskiej postanowili wzbogacić projekt więźniów stalinizmu, przegłosowując w Radzie Miasta Krakowa budowę dokładnie w tym samym miejscu pomnika Orła Białego, mającego upamiętniać wszystkich polskich patriotów, zmagających się z wrogami Rzeczypospolitej w latach 1939-1989. Stwierdzili, że takie poszerzenie idei jest słuszne, wzniosłe i mądre, powinno więc spotkać się z entuzjastycznym przyjęciem wszystkich krakowian, na czele z kombatanckim komitetem. Na jego stanowczy protest w ogóle nie zwrócili uwagi, dziwiąc się że ktoś może nie akceptować ich sposobu myślenia.    

Na próżno członkowie komitetu prosili ich, aby zaproponowali inną lokalizację dla tego  monumentu, skoro plac Inwalidów został już dawno przeznaczony pod inny pomnik. Bezskutecznie zabiegali w samorządzie gminy o uszanowanie wcześniejszych ustaleń. Nie pomogło im nawet wsparcie krakowskich struktur Prawa i Sprawiedliwości.
   
Radni PO zlekceważyli ich pomysł, trud, społeczny zapał i ostatecznie – zarządzając dyscyplinę partyjną, aby zagłuszyć głosy zdrowego rozsądku i poważania dla kombatantów we własnych szeregach - przeforsowali uchwałę o budowie pomnika Orła Białego dokładnie tam, gdzie od siedmiu lat tkwi kamień węgielny pod przyszły znak pamięci o tych, którzy stawiali opór komunizmowi w najgorszych czasach, czyli do1956 roku.    

Nie rozumiem, jakie intencje kierują młodymi, słabo zorientowanymi w historii własnego kraju oraz wyzbytymi szacunku dla weteranów walk o niepodległość ludźmi z PO, ale z pewnością trudno je nazwać szlachetnymi. Zastanawiam się tylko, jak partia mająca w nazwie słowo "obywatelska" może zachowywać się w sposób, którego głównym wyznacznikiem jest niszczenie oddolnej, obywatelskiej właśnie inicjatywy i przekonywanie chcących uczcić pamięć swoich bohaterskich kolegów starszych ludzi, że Platforma wie lepiej, co jest dla nich dobre i jaki pomnik powinno się im zbudować.
   
Jerzy Bukowski