Kto przegrał Expo 2012?

Nowy rząd uważa, że stary nie przyłożył się zbyt starannie do lobbowania na rzecz stolicy Dolnego Śląska w stolicach biorących udział w głosowaniu państw. Wrocławscy samorządowcy utyskują na władze państwowe, że nie otrzymali od nich dostatecznego wsparcia. Premier Tusk mówi, że miał za mało czasu na zajęcie się tą sprawą, marszałek Senatu Bogdan Borusewicz nie widzi zaś nic niestosownego w podjęciu decyzji o swym przyjeździe do Paryża dosłownie „za pięć dwunasta”.
   
Jak to zwykle bywa w takich sytuacjach, zaczynają się od razu polityczne podchody. Platforma Obywatelska winowajcę upatruje w Prawie i Sprawiedliwości, ono odpiera zaś zarzuty, wytykając swoim przeciwnikom brak wystarczającego zainteresowania sprawą batalii o Expo 2012 w kampanii parlamentarnej.
   
Oczywiście, że w tej materii powinno być zawarte porozumienie ponad wszelkimi podziałami. PO i PiS mogły wypracować wspólną strategię działania. Samorządowcom nikt nie bronił konsekwentnie pukać do drzwi rządowych gabinetów. Ministerstwa Spraw Zagranicznych oraz Kultury i Dziedzictwa Narodowego winny zapewnić Wrocławowi wszelką pomoc.
   
Nie wiadomo, czy takie solidarne działania zakończyłyby się sukcesem (mocno w to wątpię), ale przynajmniej wszyscy mieliby poczucie, że zrobili, co tylko było w ich mocy. Stało się jednak inaczej i teraz przez kilka przynajmniej dni będzie trwała ulubiona zabawa narodowa Polaków w szukanie winnych klęski.
   
Zamiast praktykowania tej niesmacznej rozrywki, doradzałbym raczej spokojną, rzeczową analizę przyczyn dotkliwej porażki, co powinno zaowocować słusznymi wnioskami na przyszłość. Expo nie jest przecież jednorazowym wydarzeniem, trzeba więc – w miarę szybko przełknąwszy gorycz przegranej – myśleć już twórczo o kolejnym podejściu do niego.

Jerzy Bukowski