Na cieszącym się coraz większą popularnością profilu papieża Franciszka na Twitterze (ponad 9 milionów użytkowników, w tym 125 tysięcy w Polsce) ukazał się kolejny krótki wpis: „Czasami można żyć nie znając sąsiadów - to nie jest życie chrześcijańskie”.
Bardzo spodobał mi się ten przekaz, ponieważ żyjemy w czasach pogłębiającej się anonimowości i znieczulicy, kiedy - zwłaszcza w bezdusznych blokowiskach - coraz częściej unikamy kontaktów z sąsiadami. Nie znamy ich nazwisk, nie wiemy ile mają dzieci, gdzie pracują, w czym moglibyśmy sobie nawzajem pomóc, nie pożyczamy sobie przysłowiowej szczypty soli, a nawet nie kłaniamy się sobie na klatce schodowej, w windzie, przy drzwiach.
Dobrze więc, że Ojciec Święty w tak wyraźny i zwięzły sposób przypomina o wartości sąsiedztwa i wiąże ją z zasadami, jakimi powinien kierować się w życiu dojrzały chrześcijanin. Zapominamy bowiem, że ludzie mieszkający tuż obok nas to bliźni, a nie anonimowi nieznajomi.
Poruszony słowami papieża Franciszka przywołuję z zakamarków pamięci słowa bardzo niegdyś popularnej piosenki na temat sąsiada z repertuaru zespołu Alibabki:
Jak dobrze mieć sąsiada,
Jak dobrze mieć sąsiada,
On wiosną się uśmiechnie,
Jesienią zagada,
A zimą ci pomoże
Przy węglu i przy koksie
I sama nie wiesz, kiedy
Ułoży wam rok się.
Gdy furę zmartwień, kłopotów masz huk,
Do drzwi sąsiada zapukaj puk, puk,
Gdy spotkasz wrogów na drodze swej tłum,
Do drzwi sąsiada zapukaj bum, bum.
Pożyczy ci zapałki,
Pół masła, kilo soli,
Wysłucha twoich zwierzeń,
Choć głowa go boli,
Pomoże ci w rachunkach,
Pobawi się chmurami,
Choć tęskni za tą panią,
Co pachnie fiołkami.
Odwiedzajmy sąsiadów, zaprzyjaźniajmy się z nimi, pomagajmy sobie nawzajem, dzielmy radościami i smutkami, bo tak trzeba i po chrześcijańsku, i po ludzku.
Jerzy Bukowski
Dziennik Polonijny
Polish Pages Daily News
KATALOG FIRM W INTERNECIE
