Spływ pontonowy na rzece Delaware w PA - kontynuacja relacji "Wakacje z Panem Bogiem"

Tak się składa, że wszyscy należymy do różnych parafii w stanie New York i New Jersey i jesteśmy z różnych środowisk polonijnych. Jednak potrzeba spotkania się po odbytym campie jest bardzo duża i nie można jej zastąpić innymi przyjemnościami. Zawsze można sobie zaplanować termin, miejsce, ale nie można zaplanować pogody, która ma towarzyszyć spotkaniu.

Tak było i tym razem, kiedy planując spływ pontonowy 21 lipca nikt z uczestników nie zwracał i nie był w stanie przewidzieć co przyniesie ten dzien. Pomimo, że synoptycy zapowiadali opady deszczu, to nie odstraszyło to tych, którzy i tak mieli potrzebę się spotkać. W sobotni poranek Ojciec Waldemar Łątkowski czekał na wszystkich w wyznaczonym miejscu. Z pewnością ku jego zdziwieniu przyjechała grupa 50 osób, która chciała nacieszyć się pięknym otaczającej przyrody i wzajemną obecnością.

Nikomu nie przeszkadzało pochmurne niebo, bo wsiadając do autobusiku i tak wszyscy wtórowali… ”Tak pragnę wielbić cię dobry Panie mój” a najmłodsze dzieciaki przekrzykiwały się… ptaki na niebie nucą ci twą cześć…

W tym radosnym nastroju dojechaliśmy do miejsca skąd należało wypłynąć. Pogoda chyba odstraszyło wielu innych zwolenników, bo na rzece Delaware nie było tłoku pontonów czy oponek. Mogliśmy nacieszyć się swoją obecnością lokując się rodzinnie w pontonach, a tylko młodzież usadowiła się na wspólnym pontonie. Młodzież, od której rozbrzmiewały melodie “Ziemi, którą mi dajesz” czy “Błogosławieni, Miłosierni” wzbudzała zachwyt płynących obok. Może nie było słonecznie i cieplutko wokół, ale z każdego pontonu dało się zauważyć płynącą radość i spokój z każdej płynącej chwili.

W takim beztroskim nastroju płynęliśmy 3 godziny zachwycając się prostotą i pięknem. Dopływając do końca wspólnie z wszystkimi zdecydowaliśmy się na kontynuację w pobliskim parku. Zajechaliśmy, aby podzielić się wspomnieniami z „Wakacji z Panem Bogiem”.

Grillowane kiełbaski smakowały wyśmienicie a wszyscy mieli czas dla siebie na rozmowę. Rodzice nie mogli nagadać się między sobą natomiast dzieciaki szalały na zielonej trawce. Nikt z nas nie zauważył, że dzień zbliżał się ku końcowi i dopiero wtedy zaczął mocno padać wcześniej zapowiadany deszcz. Chyba to spowodowało, że szybko rozjechaliśmy się do domu. Mam nadzieję, że tych spotkań będzie wiecej.