Jesteśmy w Kryzysie. Czas na Akcję! Ostrzega amerykański biznesmen Lee Iacocca.

Musze się przyznać, że i ja, mieszkający  w USA od 40 lat, też tak myślałem, ale wypadki ostatnich lat wywołały u mnie obawę, że mój kraj ześlizguje się w kierunku przepaści nie tylko ekonomicznej ale także w dziedzinie wolności indywidualnej, która jest nieodzownym elementem rozwoju ekonomii.

Niektórzy z polityków utrzymują, że jest to zjawisko przejściowe i periodyczne, jak pory roku. Po zimie przyjdzie wiosna i lato obdarzy nas kornukopią wszelkiego dobra w postaci taniej benzyny i płaskich telewizorów. Politycy uważają, że mówienie społeczeństwu prawdy byłoby ich politycznym samobójstwem. Dlatego tez karmią je informacyjną papką manną i fatamorganą, a środki masowego przekazu im sekundują.

Niemniej kilku znanych amerykańskich przemysłowców i finansistów takich jak Lee Iacocca, były prezydent firm automobilowych  Forda i Chryslera, a także finansista-miliarder, Georgie Soros starają się obudzić społeczeństwo z marazmu prowadzącego go do katastrofy.

Do ludzi, którzy rozumieją dzisiejsze zagrożenie dla Ameryki zalicza się także Prof. Zbigniew Brzeziński, były doradca prezydenta Jimmy Cartera, a także sam prezydent, Jimmy Carter. Ludzie ci, finansowo niezależni, mogą sobie pozwolić na mówienie i pisanie prawdy o sytuacji w USA. Jak długo im będzie wolno nie wiadomo? Czy  społeczeństwo im uwierzy i zareaguje, także jest zagadką. W pewnej mierze sytuacja Stanów Zjednoczonych przypomina sytuację Polski Przedrozbiorowej z warcholskim Sejmem i ślepotą szlachty. Był wtedy, co prawda, Ksiądz Skarga a nawet nadworny trefniś, Stańczyk, którzy starali się przywołać króla i naród do rozsądku, widząc zbliżającą się katastrofę. Czy wołanie Lee Iaccoci nie stanie się wołaniem zagubionego na puszczy? Przyszłość pokaże, czy losy Ameryki nie będą podobne do losów Polski Przedrozbiorowej.

Widząc zbliżający się kryzys, Lee Iaccoca napisał i wydal książkę pod tytułem: „Gdzie podziali się nasi przywódcy?” (Where Have All the Leaders Gone?, Simon & Schuster) z intencją obudzenia społeczeństwa z marazmu.

Oto co pisze Lee Iacocca w swobodnym tłumaczeniu:
Czy ja jestem jedynym człowiekiem który jest zaniepokojony tym co się dzieje? Gdzie do diabla jest nasza złość i oburzenie? Dlaczego nie słyszę krzyku, że na naszych oczach popełniana jest krwawa zbrodnia? U steru naszego statku stoi gang półgłówków sterujących nasz statek w kierunku przepaści. Na czele naszych wielkich spółek akcyjnych stoją gangsterzy, którzy okradają nas w biały dzień, a nasz kraj nie potrafi nawet posprzątać po sztormie Katarzyna, nie mówiąc o budowie samochodu hybrydowego. My natomiast, zamiast się wkurzyć, siedzimy głupawo przytakując, kiedy politycy nam mówią: ”Trzymajcie się wyznaczonego kursu!”
Trzymać się kursu? Chyba żartujecie? To jest Ameryka a nie przeklęty, “Titanic”. Ja wam radzę, „Wyrzućcie dupków za burtę!”
Może wam się wydawać, że jestem starym stetryczałym starcem, który spadł z bujanego fotela. Być może macie racje, ale w końcu ktoś musi powiedzieć prawdę, gdyż ja już dłużej nie poznaję tego kraju.

Kapitanami przemysłu nie są już wynalazcy i przedsiębiorcy, ale faceci w kajdankach. W czasie kiedy my rzępolimy w Iraku, cały Bliski Wschód jest w ogniu i nikt nie wie co robić dalej. Nasza prasa zamiast zadawać twarde pytania i żądać jasnych odpowiedzi, ochoczo powiewa karnawałowymi pomponami. To nie jest już Ameryka, do której moi i Wasi rodzice płynęli przez ocean. Ja mam już tego dosyć. A Wy?

Powiem nieco więcej. Nie możesz nazywać się patriotą jeśli nie jesteś wkurzony. Ja jestem gotowy o to walczyć! Największy problem zaczyna się na „K”, a jest nim „Kryzys”! Przywódcy się tworzą a nie rodzą. Kryzys wykuwa wodzów! Bardzo łatwo jest  wygłaszać teorie trzymając nogi na stole i wysyłać obce dzieci na wojnę, w której nigdy nie brałeś udziału. Natomiast trudno być wodzem kiedy świat się wali.

11 wrzesnia, 2001, bardziej niż kiedykolwiek w historii, nasz kraj potrzebował silnego przywódcy. Potrzebowaliśmy pewnej i silnej ręki, która nas wyprowadzi z popiołów. Zamiast tego, znaleźliśmy się wśród przeklętej wojny bez planu na zwycięstwo ani na wycofanie.

Nasz kraj pogrążony jest w największym deficycie historii. Tracimy naszą moc produkcyjną na korzyść Azji, w tym samym czasie jak nasze przedsiębiorstwa są zarzynane przez stale rosnące koszty ubezpieczeń medycznych. Ceny benzyny sięgają nieba a nikt nie ma rozsądnej polityki energetycznej. Nasze szkoły maja problemy. Nasze granice są dziurawe jak sito. Klasa średnia  ledwie zipie z powodu rosnących cen i podatków.

Nastał czas abyśmy krzyknęli: „Dajcie nam przywódcę!”

Ale kiedy się rozejrzysz, to się zapytasz: “Gdzie się podziali nasi wodzowie?” Gdzie są ci dociekliwi przywódcy, ludzie z charakterem, odwagą, przekonaniem… i zdrowym rozsądkiem? Nie lubię się powtarzać, ale mam nadzieję, że mnie zrozumieliście. Pokażcie mi przywódcę, który będzie miał inny pomysł na walkę z terroryzmem, niż zdejmowanie butów na lotnisku i konfiskatę buteleczek z szamponem? W czasie kiedy wydajemy miliardy dolarów na  biurokrację  bezpieczeństwa wewnętrznego, jedynym rezultatem  tych wydatków jest  odruchowa  reakcja na wypadki które już miały miejsce w przeszłości.

Pokażcie mi jednego przywódcę, który się wykazał zdolnościami organizacyjnymi w czasie huraganu Katarina. Nasz Kongres nie spędził nawet jednego dnia na analizie odpowiedzialności za wypadki, które miały miejsce w tamtych krytycznych, pierwszych godzinach po sztormie. Wszyscy teraz schowali głowy w piasek, siedząc ze skrzyżowanymi palcami, pukając w nieheblowane drzewo, życząc sobie aby coś podobnego się nie powtórzyło.

To idiotyzm! Sztormy się zdarzają! Musimy być gotowi. Musimy mieć plan. Musimy mieć plan jak zadziałać następnym razem.
Nazwijcie mi przywódcę o twórczym umyśle, który ma pomysł jak odbudować nasz przemysł. Kto by kiedyś pomyślał, że  trzy największe firmy produkujące samochody, będą firmami japońskimi? Jak to się stało? A może jeszcze ważniejsze jest, jaki mamy plan na zmianę tej sytuacji. Nazwij mi polityka, który poda jasny plan na spłacenie narodowego długu, rozwiązanie kryzysu rządowego albo problemu ubezpieczeń zdrowotnych. Cisza dzwoni mi w uszach. A to są właśnie kryzysy, które prowadzą nas do zguby.

Mam wiadomość dla gangu w Kongresie. Nie wybraliśmy was abyście siedzieli na tyłkach, w czasie kiedy nasza demokracja jest zeszmacona a nasza wielkość jest zastąpiona przez przeciętność. Czego się boicie? Czy boicie się, że jakiś twardogłowy z telewizyjnego Fox News nieprzyjemnie was skomentuje? Przestańcie mi zawracać głowę. Pokażcie że macie jakiś kręgosłup. Czy wam to co mówię wystarczy? Hej tam, nie chcę być głosem smutku i tragedii. Chcę jedynie zapalić w was iskrę nadziei. Wołam bo mam jeszcze nadzieję. Ja wierzę w Amerykę. Moje życie przypadło na okres Ameryki wielkich czynów, ale także doświadczyłem czasy „Wielkiego Kryzysu” i II Wojny Światowej, Wojny Koreańskiej, zabójstwa Kenediego, Wojnę Wietnamską, kryzys paliwowy lat 70-tych i wypadki 9/11.

Z tych doświadczeń  wyciągnąłem wniosek, że nie dojdziemy do niczego stojąc z boku, czekając na kogoś kto za nas podejmie decyzję i zainicjuje akcję. Czy będzie to budowa nowego samochodu, czy przyszłość dla naszych dzieci, my wszyscy musimy w tym uczestniczyć. Takie właśnie jest przesłanie mojej książki. Hasło do podjęcia „Akcji” przez ludzi jak ja, którzy wierzą w Amerykę.
Jeszcze nie jest za późno, ale czasu zostało mało. Dlatego otrząśnijmy się z łajna i bierzmy się do roboty. Powiedzmy „im”, że mamy tego dosyć! Nasz przyszłość od tego zależy!

Więcej na ten temat w samej książce.

Wstępny komentarz sporządził i przetłumaczył słowa Lee Iacocca.

Jan Czekajewski
janczek@aol.com

Napisal/tłumaczył:
Jan Czekajewski, dr. inż. elektronik, amerykański biznesmen urodzony w Częstochowie, wykształcony na Politechnice Wrocławskiej i Uniwersytecie w Uppsali, Szwecja. Laureat nagrody Stanu Ohio w konkursie na najlepszego biznesmena w dziedzinie wysokiej technologii. Założyciel firmy Columbus Instruments eksportującą biomedyczną aparaturę do ponad 50 krajów świata.