Jasełka z Małym Księciem "W poszukiwaniu miłości"

Tymi pięknymi słowami Matki Teresy z Kalkuty, rozpoczęła Jasełka, Anna Szymańska - autorka i reżyser tegorocznych Jasełek w Polskiej Szkole Dokształcającej im. Aleksandra Janty-Połczyńskiego w Lakewood, NJ świąteczne przedstawienie.

Jak co roku było to długo przez wszystkich wyczekiwane i najpiękniejsze wydarzenie w roku. Brała w nim udział cała szkoła: uczniowie, absolwenci, nauczyciele, komitet rodzicielski, rodzice, rodziny, oraz przyjaciele i goście. W szkole zgromadziło się ponad 500 osób.

Wieczór rozpoczął się przywitaniem wszystkich obecnych przez dyrektor szkoły Katarzynę Pawkę, oraz wspólną modlitwą poprowadzoną przez proboszcza  parafii Saint Mary of the Lake ks. Michaela Sullivana. Część artystyczną rozpoczęto występem działającego przy szkole już od 10 lat Zespołu Pieśni i Tańca "Maki" prowadzonego przez Roberta Michalika i Agatę Wójcik. Dzieci wspaniale tańczyły w strojach rzeszowskich, kończąc swój występ polonezem tańczonym do melodii "Bóg się rodzi."

Jasełka były w tym roku inne, oryginalne, wyjątkowe i zachęciły nas wszystkich do refleksji nad naszym życiem i prawdziwym znaczeniem Świąt Bożego Narodzenia. Były one wędrówką u boku Małego Księcia i opowiadaniem o miłości, jej poszukiwaniu i odnalezieniu jej w postaci króla królów, który na imię ma MIŁOŚĆ i który wybrał ubóstwo, stajenkę i przyszedł do nas jako małe dzieciątko Jezus w Betlejem. Głównym przesłaniem Jasełek były słowa wypowiedziane przez Małego Księcia: "Dobrze widzi się tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu" (Antoine de Saint-Exupery.)

Nie zabrakło w nich tradycyjnej szopki: Maryi (w tej roli wystąpiła Julia Choiński z kl. VIII), Józefa (Oliver Krzywonos uczeń kl. VIII), dzieciątka Jezus, trzech królów (wyróżnienie to spotkało uczniów kl. V, a byli to: Patrick Sawicki, David Moczydłowski oraz Nicholas Podkalicki), pastuszków, diabłów, aniołów, radośnie tańczących i śpiewających dzieci, od tych najmłodszych: trzy i czterolatków do grających młodzież i dorosłych gimnazjalistów i maturzystów. Każdy miał swoją rolę i miejsce w przedstawianiu. Rodzice dumnie parzyli na swoje pociechy, które choć urodzone w Stanach Zjednoczonych, mówiły taką piękną polszczyzną, śpiewały polskie kolędy i jak co roku kultywowały tą polską tradycję.

Jasełka miały bardzo ładną oprawę muzyczną. Piękne i piosenki i kolędy śpiewane były przez chór z solistkami: Martą Pawką, Patrycją Kwiatek i Moniką Kuklińską, oraz wykonane były na skrzypcach przez Gabrielę i Paulę Wójcik. W rolę Małego Księcia wcielili się uczniowie V i VI klasy: Antoni Szymański i Adrian Stolarczyk. Przedstawienie przeplatane było cytatami o miłości czytanymi przez narratorów, którymi byli: nauczyciele: Anna Szymańska i Robert Michalik, oraz uczennica klasy maturalnej: Gabriela Wójcik i uczennica klasy trzeciej: Nicole Delikat.

Część artystyczna to zaledwie początek atrakcji, które czekały gości tego wieczoru. Aby polskiej tradycji stało się zadość, ks. Marian Kokorzycki pobłogosławił przywiezione z Polski opłatki, którymi dzielili się ze sobą wszyscy obecni. Następnie każdy zaproszony został na wspaniałą i obfitą wieczerzę Wigilijną przygotowaną własnoręcznie przez rodziców i komitet rodzicielski. Każdy mógł najeść do syta polskich pierogów, krokietów, kapusty z grzybami, smażonej ryby, łazanek, śledzi oraz napić się barszczu. Po kolacji czekały na nas pyszne domowe wypieki, które miały wielu amatorów.

Wieczór zakończył się wizytą Świętego Mikołaja, który przyniósł prezenty dla dzieci i nauczycieli ufundowane przez Komitet Rodzicielski. Każdy wychodził z sali zadowolony i uśmiechnięty, czując w sercu radosny nastrój polskich Świąt Bożego Narodzenia rozmyślając nad wieloma słowami usłyszanymi tego wieczora...

"Nie wystarczą życzenia wszystkiego najlepszego, wszelkiej pomyślności, aby rodzicom dzieci się dobrze chowały i aby dzieci bogatych rodziców miały. Nie wystarczy stół wigilijny z siankiem i białym obrusem, ani łamanie się opłatkiem.
Najważniejsze jest to czego nie zobaczą nasze oczy.
Najważniejsze jest to czego nie usłyszą nasze uszy.
Najważniejsze jest to czego nie dotkną nasze ręce.
Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu, bo dobrze widzi się tylko sercem."

Lucyna Wadych-Ketley
www.lakewoodpolishschool.com