Miłośnicy polskiego kina, mieli rzadką okazję obejrzenia w ciągu kilku dni 13 polskich filmów. Były to:

„Green ink/Zielony Atrament”, reż. Paweł Wyszomirski, 50 min. „Horror Story”, reż. Adrian Apanel, 105 min, Studio Munka „Scarborn/Kos”, reż. Paweł Maślona, 120 min. „Loonie/Wariaci”, reż. Jan Jakub Kolski, 117min. „Next to Nothing/Tyle co nic” , reż. Grzegorz Dębowicz, 99 min., Studio Munka „Unspoke/Niewypowiedziane”, reż. Maciek Adamek, 52min. „In my words/Moje własne słowa”, reż. Victor Witkowski, 90 min. „A few wonderful minutes/Wspaniałe kilka minut”, reż. Hubert Patynowski, Studio Munka „Naked Eye/Nagie oko”, reż. Helena Oborska, Studio Munka “The joy of living/Radość życia”, reż. Szymon Waćkowski, Studio Munka „Two shores”, reż. Matt Subieta i Ewa Rodart „A capella/Gorzko”, reż. Marcin Kluczykowski, Studio Munka „Krzyk: Loosing Control”, reż. Ewa Wikieł

Sponsorami byli: mec. Nicole Brenecki, Polish & Slavic Federal Credit Union, Apteka Markowa, Żubrówka IiCytrynówka, Fundacja Kultury i Sztuki TAKI JESTEM, Polski Instytut Sztuki Filmowej.

Kilka polskich filmów miało swoją amerykańską premierę, m.in. „Zielony atrament” Pawła Wyszomirskiego opowiadający o zbuntowanej studentce inżynierii dźwięku, która żałuje, że zdała się na program sztucznej inteligencji niewiadomego pochodzenia, który pomógł jej wyjść z trudnej sytuacji, gdy okazało się, że interwencja może prowadzić do jeszcze większych problemów, „Wariaci” Jana Jakuba Kolskiego opowiadają o parze byłych więźniów na zwolnieniu warunkowym, którym próby ułożenia nowego, zgodnego z prawem życia udaremnia pilna potrzeba natychmiastowego zdobycia dużej ilości pieniędzy, zmuszająca ich do zaplanowania napadu na bank, „Niewypowiedziane” Macieja Adamka to portret zdeterminowanego i odpornego młodego człowieka, który się jąka, ale nie pozwala, aby to przeszkodziło mu w dążeniach do zostania mistrzem Polski w akrobatyce, film dokumentalny „Moje Własne Słowa”, Victora Witkowskiego, który śledzi aspekty życia babci reżysera od lat 30. XX wieku, jej powojenne życie jako rolnika w czasach komunizmu, wychowując cztery córki, aż do współczesnej Polski, oraz filmy ze Studia Munk:„Horror Story” Adriana Apanela o niedawnym absolwencie, który w poszukiwaniu pracy osiedla się w tanim pokoju w przerażającym domu z dziwacznymi mieszkańcami, „Tyle co nic”, Grzegorza Dębowskiego , o grupie rolników protestujących pod domem posła, który zawiódł ich oczekiwania, „Wspaniałe kilka minut”, reż. Huberta Patynowskiego, „Nagie oko”, reż. Heleny Oborskiej, „Radość życia”, reż. Szymona Waćkowskiego, oraz „Gorzko”, reż. Marcina Kluczykowskiego.

Kinomani mieli prawdziwą ucztę, bo prócz projekcji, odbyły się spotkania z twórcami. Przybyło czworo polskich reżyserów: Paweł Wyszomirski, reżyser filmu „Zielony atrament” z Magdaleną Zawadzką w roli głównej. Victor Witkowski, który przygotował bardzo osobisty dokument o swojej babci „Moje własne słowa” oraz reżyserzy filmu „Two Shores” Matt Subieta i Ewa Rodart. Rozmowy z reżyserami po pokazach prowadził dziennikarz TVP World, Grzegorz Nawrocki, Zastępca Dyrektora ds.publicystyki, reportażu i dokumentu, który również specjalnie przyleciał z Polski na festiwal.

W sobotę 10 sierpnia w kinie Film Noir po filmie „Zielony atrament” oodbyło się spotkanie z jego reżyserem i scenarzystą Pawłem Wyszomirskim. Wyszomirski jest absolwentem wydziału reżyserii Gdyńskiej Szkoły Filmowej. „Zielony atrament’ to jego debiut fabularny. Swoje wcześniejsze doświadczenia filmowe budował jako dokumentalista „Dom z Piasku” 2022 oraz niezależny fotograf i nauczyciel fotografii. Laureat Grand Press Photo 2013 za materiał z Majdanu w Ukrainie. „Zielony atrament” z Magdaleną Zawadzką w roli głównej, opowiada o zbuntowanej studentce inżynierii dźwięku, która żałuje, że zdała się na program sztucznej inteligencji niewiadomego pochodzenia, który pomógł jej wyjść z trudnej sytuacji, gdy okazało się, że interwencja może prowadzić do jeszcze większych problemów. Wirtualna profesorka przybiera postać wzbudzającej zaufanie docent Marianny Sankiewicz – legendarnej wykładowczyni Politechniki Gdańskiej. Spotkanie prowadził Grzegorz Nawrocki.

W niedzielę 11 sierpnia w kinie Film Noir po filmie „Moje Własne Słowa”, odbyło się spotkanie z reżyserem filmu Victorem Witkowskim. Witkowski jest malarzem i filmowcem. Urodził się w Polsce i dorastał w Niemczech, gdzie w 2006 r. ukończył Hochschule für Bildende Künste Braunschweig uzyskując tytuł magistra sztuk pięknych, historii sztuki i edukacji artystycznej. W tym samym roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie w 2010 r. uzyskał tytuł magistra sztuk pięknych (MFA) w dziedzinie sztuk wizualnych na Rutgers University, Mason Gross School of the Arts. Obecnie dzieli swój czas między Vermont (USA) a Lipsk (DE). Kiedy nie pracuje nad obrazami i filmami, wykłada jako wykładowca na Wydziale Sztuki Pięknej Dartmouth College w New Hampshire. Film „Moje Własne Słowa”, jest najbardziej osobistym filmem reżysera ponieważ skupia się na jego babci, cioci i ich wspólnej historii rodzinnej. Po raz pierwszy zaczął przeprowadzać wywiady i filmować babcię w 2018 roku. Opis filmu: Babcia Janina mieszka z córką Daną w wiosce w Polsce, blisko granicy z Niemcami. Obie kobiety uosabiają wspólną polsko-niemiecką historię regionu i gwałtowne traumy, które ze sobą niesie. W rozmowach z nimi i ilustrowanych poprzez mieszankę materiałów dokumentalnych i wyobrażonych wizualizacji, Janina i Dana zastanawiają się nad odpornością, osobistym poświęceniem i wyzwaniami życia na wsi. Rozmowę z reżyserem prowadził Grzegorz Nawrocki.

W niedzielę 11 sierpnia w kinie The Boiler/ ELM Foundation po wyświetleniu filmu „Two Shores” – polskiego dramatu krótkometrażowego oraz innych filmów amerykańskich ich twórcy odpowiadali na pytania. Twórcy „Two Shores”, Ewa Rodart, współodpowiedzialna za reżyserię i scenariusz oraz odtwórczyni jednej z głównych ról oraz Matt Subieta – współreżyser obrazu – opowiedzieli o swoim projekcie i dalszych planach. Współautorem scenariusza i jednym z głównych aktorów jest Maks Kubiś. Film „Two Shores” opowiada pełną napięcia i niedopowiedzeń historię inspirowaną prawdziwymi wydarzeniami. Główna bohaterka (w tej roli Ewa Rodart) przyjeżdża z Polski do Brighton Beach w Nowym Jorku, aby zmierzyć się z duchami przeszłości. Nowe fakty otwierają przed nią szansę na rewizję własnych wspomnień. Opowieść ukazana w „Two shores” poetycko opowiada o częstych losach polskich rodzin okresu PRL-u, te historie przekraczają granice jednego państwa i epoki. Film delikatnie dotyka tego, co najboleśniejsze i co nas kształtuje, jednocześnie nie jest też pozbawiony intrygującej, niemal dokumentalnej obserwacji ulic metropolii, w której miesza się wiele kultur i historii. Kino poruszające, subtelne, szczere.

Ewa Rodart jest aktorką, reżyserką oraz artystką wizualną. Ukończyła dwuletni wydział aktorski w William Esper Studio w Nowym Jorku. Wystąpiła w kilkunastu produkcjach filmowych w Polsce i USA. Przed wyjazdem do Nowego Jorku ukończyła studia magisterskie na kierunkach Matematyka, Informatyka i Filologia Hiszpańska. Wykładała literaturę latynoamerykańską na Uniwersytecie Warszawskim. Ewa zajmuje się również sztukami plastycznymi Odpowiada też za obsadę w filmie i za koordynację postprodukcji.

Matt Subieta do 2008 roku pracował w reklamie i animacji a jeden z jego projektów interaktywnych otrzymał pierwszego polskiego Złotego Lwa na festiwalu reklamy Cannes Lions. W latach 2010-2012 uczył się reżyserii i scenopisarstwa w Australii (Academy of Film, Theatre and Television) a w 2020 roku ukończył Studio Prób w warszawskiej Szkole Wajdy. Mateusz zrealizował ponad sto dokumentalnych filmów krótkometrażowych dla wystawy stałej Muzeum Drugiej Wojny Światowej w Gdańsku oraz dziewięć krótkich filmów fabularnych dla Centrum Szyfrów Enigma w Poznaniu. Pracował też jako Visual Imaging Producer w australijskiej stacji telewizyjnej – Southern Cross Austereo. W 2012 przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie reprezentował Platige Image jako dyrektor kreatywny. Obecnie prowadzi szkolenia z zakresu etycznego wykorzystania dla studentów oraz dla branży filmowej.

W niedzielę 11 sierpnia nastąpiło ogłoszenie wyników 13 Annual Greenpoint Film Festival 2024.

Zwycięzcą w kategorii filmów fabularnych został „Krzyk: Loosing Control” w reżyserii Ewy Wikieł.

O filmie: Autostrada po deszczu.Lena (38) jest w drodze do Łodzi gdy słyszy krzyk kobiety i widzi auto w płomieniach. Od tamtej nocy nie może zasnać. Musi dowiedzieć się, kim była kobieta, która zmarła. Im bardziej brakuje Lenie snu, tym bardziej zaciera się dla niej granica między rzeczywistością a snem.

Powoli Lena staje się Niną. Uwięziona między własną przeszłością, a nie swoją przyszłością Lena, jadąc szybko na autostradzie próbuje wrócić do siebie, zanim będzie za późno. Reżyserka stwierdziła iż pierwszym impulsem do stworzenia tej opowieści był krzyk, który usłyszała jadąc na autostradzie A2. Ten krzyk pozostał na długi czas w jej głowie i zainspirował do opowiedzenia historii, w której bohaterka musi skonfrontować się ze swoim własnym życiem. Krzyk stanowi nieodłaczną część życia. Gdy rodzimy się, wydajemy z siebie krzyk i to właśnie on towarzyszy nam aż do ostatnich dni. Chciała zabrać widza w bezsenną i emocjonalną podróż z główną bohaterką po austradzie noca.

Ewa Wikieł urodziła się w Warszawie. Podczas studiów z nauk politycznych była gościem na zajęciach reżyserii Michaela Hanekego w Wiedeńskiej Akademii Filmowej. Jej krótkie filmy były pokazywane w konkursach na międzynarodowych festiwalach. „Krzyk - Losing Control” jest jej filmem dyplomowym i pierwszym pełnometrażowym filmem.

Wyprodukowana w Studiu Munka SFP „Radość życia” w reżyserii Szymona Waćkowskiego otrzymała II Nagrodę w kategorii krótkometrażowych filmów fabularnych.

O filmie: Marta i Łukasz, młode małżeństwo z dwójką dzieci, planują spędzić weekend w wielkim parku rozrywki, w ramach wykupionego pakietu „Radość życia”. Na miejscu bohaterka odkrywa, że jej mąż próbował popełnić samobójstwo w pokoju hotelowym. Mężczyzna przekonuje ją, by nie zmieniali planów i do końca dnia udawali przed dziećmi, że nic się nie stało. Marta, choć zgadza się, przez cały dzień przeprowadza własne śledztwo, by dowiedzieć się co skłoniło jej męża do tak dramatycznego kroku.

Film powstał w ramach programu Studia Munka "Trzydzieści Minut".

Reżyser i autor scenariusza filmu Szymon Waćkowski jest absolwentem scenariopisarstwa w Szkole Filmowej w Łodzi i reżyserii na Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Wyreżyserował kilka przedstawień teatralnych oraz spektakl Teatru Telewizji „Dzielni chłopcy” w ramach cyklu Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych „Teatroteka”. Zajmuje się także warsztatami filmowymi i operowymi dla młodzieży.

W imieniu reżysera i Studia Munka, które było producentem obrazu, nagrodę odebrała Aleksandra Różdżyńska, PR manager i rzeczniczka Studia Munka

Warto nadmienić iż publiczność 13. edycji Greenpoint Film Festival w Nowym Jorku zobaczyła aż sześć produkcji Studia Munka SFP. W programie festiwalu znalazły się pełnometrażowe debiuty Grzegorza Dębowskiego „Tyle co nic” i Adriana Apanela „Horror Story” oraz krótkie fabuły Marcina Kluczykowskiego, „Gorzko” Szymona Waćkowskiego, „Radości życia” Huberta Patynowskiego , „Wspaniałe kilka minut” i Heleny Oborskiej, „Nagie oko”.

Organizatorzy festiwalu kładą szczególny nacisk na prezentację dzieł prowokujących do myślenia, których twórcami są młodzi filmowcy przesuwający i poszerzający granice oraz formy filmowego przekazu.
Kuratorem polskiej sekcji festiwalu była Agata Drogowska.

Patronat Honorowy objął Konsul Generalny RP w Nowym Jorku.

Sponsorami byli: mec. Nicole Brenecki, Polish & Slavic Federal Credit Union, Apteka Markowa, Żubrówka IiCytrynówka, Fundacja Kultury i Sztuki TAKI JESTEM, Polski Instytut Sztuki Filmowej.

Medialni: Super Express USA, Nowy Dziennik Polish Weekly News i Biały Orzeł.