Wiktor Każyński - muzyk i publicysta muzyczny

Czas edukacji

Studiował prawo i historię na Uniwersytecie w Wilnie. Podstaw muzyki uczył się prywatnie u Jana Dawida Hollanda. Prawdopodobnie pobierał on też lekcje kompozycji u Józefa Elsnera. Od 1830 roku, Każyński był związany z teatrem w Wilnie, dla którego skomponował muzykę do kilkunastu dzieł scenicznych. Prawdopodobnie pełnił tam również rolę koncertmistrza i kapelmistrza operowego w zespole Wilhelma Schmidkoffa.

Praca organisty

Do roku 1840, działał jako organista w kościele pw. świętego Jana w Wilnie. Jego wielkim następcą był sam Stanisław Moniuszko. Był on aktywnym pianistą i poszukiwanym akompaniatorem. Piastował stanowisko sekretarza i doradcy muzycznego księcia generała Aleksieja Lwowa, z którym w 1844 roku odbył półroczną podróż do Niemiec i Austrii. Wojaże te były dla Każyńskiego ważnym doświadczeniem edukacyjnym. Od roku 1845 aż do śmierci, był on dyrektorem muzycznym i dyrygentem orkiestry petersburskiego Teatru Aleksandryjskiego.

Jego utwory

Pisał on utwory symfoniczne, kameralne, fortepianowe i pieśni. Skomponował opery, operetki, melodramaty, pantomimę i balet. Jako twórca muzyki scenicznej odgrywał raczej lokalną rolę. Natomiast jego utwory fortepianowe, zwłaszcza taneczne i fantazje, wariacje i opracowania pieśni, były wydawane i wielokrotnie wznawiane przez liczne oficyny europejskie.

Do tekstów znanych pisarzy

Napisał on muzykę do 30 pieśni, do słów polskich poetów i pisarzy, m.in. Bohdana Zaleskiego o Władysława Syrokomli. Pisał on też artykuły na temat muzyki, jej znaczenia w życiu ówczesnego człowieka i całych następnych pokoleń. Publikacje swe zamieszczał w czasopismach wileńskich i petersburskich.